ฝนตกข้างนอกหนาว หัวใจดวงร้าวยิ่งหนาวหนัก สายลมพัดผ่านสะท้านใจนัก ฟ้าคำรามทายทักให้หวั่นใจ ออกมายืนรับละอองฝนสาด ให้ความฝันที่ถูกวาดได้เหือดหาย ไร้สิ้นหมดแล้วซึ่งความรู้สึกใด ๆ ปล่อยตัวให้เปียกไปกับฝนโปรย ร้องเพลงประชันเสียงกระหน่ำ ตอกย้ำให้ความรู้สึกที่หาโหย จบมันไปได้แล้วความเจ็บที่โอดโอย ให้รับรู้ว่าอยู่ได้โดย.....ไม่มีเธอ ปล่อยใจให้ล่องลอย ยุติการรอคอยที่มีมาเสมอ วันนี้ขอร้องไห้เป็นวันสุดท้ายแล้วจะไม่เพ้อ ให้น้ำตาที่ล้นเอ่อกลืนหายไปกับน้ำฝนที่พร่างพรม
26 กันยายน 2545 21:35 น. - comment id 81206
ร้องไห้ในสายฝนก็ดีอีกแบบเนอะ มันจะได้ละลายหายไป ไม่ต้องรู้ว่าน้ำตามันออกมามากเท่าไหร่ กิกิ
27 กันยายน 2545 06:12 น. - comment id 81323
เขียนได้ดีจังเลย น้องสาวคนเก่ง........
27 กันยายน 2545 07:13 น. - comment id 81338
ถึงจะเศร้าแต่ก็ยังเข้มแข็ง
27 กันยายน 2545 09:34 น. - comment id 81359
เป็นทุกข์ เศร้าเพราะอะไร ทำไมหัวใจอ่อนไหว อ่อนล้า เป็นอะไรน้องพี่ แก้วขวัญตา พี่กลับมาคอยปลอบคอยห่วงใย เหมือนเดิม
10 ตุลาคม 2545 16:02 น. - comment id 85910
ให้สายฝนชำระใจที่บอบช้ำ อย่าได้ฝืนกล้ำทนเป็นไหน ไหน ปล่อยความรักที่ชอกช้ำให้ลอยไป ปล่อยให้เหลือหัวใจที่อาทร อย่าได้รออีกเลยเธอคนนี้ เธอที่เคยเป็นดีของเราเสมอ แต่วันนี้เมื่อเขาได้พบเจอ คนที่ดีของเธอจงปล่อยเขาไป
10 ตุลาคม 2545 21:21 น. - comment id 86022
ระวังเป็นหวัดนะ ตากฝนน่ะ เป็นห่วงจ้า ยัยแอปเปิ้ลเขียว