จากรวงรังเรียมร่อน...ลืมรัง เคยคู่ครั้งเคียงคอน...ร่วมฝัน ทนลำบากตรากตรำ...รำพัน อยู่คู่กันผ่านฟ้า...เคียงรัง หวังที่คาดวาดหวัง...พลั้งผิด มรสุมชีวิต...ยากรั้ง ในรังนอนเคว้งคว้าง...ผุผัง ลืมฟากฝั่งฝากร้อน...ผ่อนเย็น อยู่เดียวดายหมายต่อ...รอหวัง เงียบเหงาดั่งเดือนดับ...มิเห็น ในคืนมืดยิ่งมืด...ลำเค็ญ ไร้ดวงเพ็ญผ่องฟ้า...คว้าปอง มีเพียงแสงริบหรี่...รอรับ คอยขานขับเคียงขวัญ...คืนห้อง จะยิ้มชื่นรับขวัญ...นวลน้อง ถึงเนืองนองน้ำตา...พร่ามัว ปณิธานนี้เพียง...เคียงขวัญ แม้โศกสันต์ท่วมท้น...ไป่ทั่ว ใจกริ่งเกรงขามขลาด...หวาดกลัว สั่นระรัวเจ็บเร้า...เศร้าซม แล้วเมื่อไรใจเจ้าจะ...คืนรัง ใจคนหวังรอคอย...เพาะบ่ม เพียงเสี้ยวฝันผ่านมา...ให้ชม หัวใจสมรอเรียม.....คืนรัง
ส่องหล้า 25 ก.ย. 2545 13:43 น. - ID 23248 
903
1
0
25 กันยายน 2545 16:08 น. - comment id 80554
เพราะอีกแล้ว ผมตามกลอนขอลพี่มาหลายบทแล้วครับ
25 กันยายน 2545 17:05 น. - comment id 80591
ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
