หนทางแห่งชีวิต ที่ลิขิตเราสร้างสรร ผ่านคืนเดือนและวัน เราใฝ่ฝันจะม่งไป อนาคตที่ไม่เห็น สู้เลือกเฟ้นเราค้นหา เกิดแก่หลักวิชา ปราถนาอันมั่นคง จงเดินตามที่ฝัน เพราะสักวันคงมาถึง คาวมหลังยังคะนึง เฝ้าคิดถึงซึ่งตัวตน ให้ความแพ้อยู่ข้างหลัง ปลุกพลังให้เข้มแข็ง ต่อสูจนหมดแรง ดีกว่าแห้งก่อนน้ำมา ให้โลกรู้เราคือหนึ่ง ผู้ที่ซึ่งแกร่งกว่าหิน ต่อสู้ด้วยชีวิน เพียงเพราะยินความภูมิใจ ไม่มีแม้สิ่งใด ขัดขวงได้เมื่อปรารถนา ต่อสู้ด้วยจรรยา ชีวาสิ้นก็ยินยอม