ชมนก(โคลงซ่อนกาพย์)

พนาไพร

สกุณากู่ร้อง                            เสียงใสพร้องเสนาะใจ
ขานแข่งแย่งร้องไป                         กึกก้องไกลดั่งเสียงกลอง
ไพเราะเพราะจับใจ                         เหมือนดั่ง   ในเพลงคนร้อง
สั่นสะท้านทั่วท้อง                           ถิ่นฟ้าร้องรำให้ดู
        กาเหว่าร้องเหว่าเหว้า               หาคู่เจ้าที่เคียงคู่
เสียงส่งเรียกกันอยู่                           ที่โน้นรู้รีบเร่งโจน
ขับขานแข่งให้รู้                              ยินทั่วหูทุกไม้โคน
สนั่นลั่นไปโพ้น                              สะท้านโทนเสียงสื่อสาร
        นกเอี้ยงเสียงเพราะพริ้ง            กังวานจริงเช่นทุกวาน
ร้องร่ำคำรับขาน                             บอกรู้การณ์ให้เข้าหู
มิหยุดหย่อนผ่อนการ                      แก่งแย่งขานคำรับรู้
ตอบรับเสียงตัวผู้                             เอ่ยเอี้ยงดูดังทุกวัน
        กระจอกหยอกเล่นเย้า               หมู่มันเจ้าดูสุขสันต์
บินล่องวนผกผัน                             กลุ่มเจ้านั้นมิซบเซา
ส่งเสียงรื่นเริงกัน                              เซ็งแซ่พรันดังสุดเท่า
บ้างก็คลอเคลียเคล้า                         กระเซ้าเย้าแหย่ทุกยาม
        นกยูงแพนอวดอ้าง                  งดงามหางอย่างสมความ
เดินเที่ยวเลี้ยวไปตาม                      ป่าไม้งามดูสุขใจ
ขนเจ้าช่างอร่าม                              สีหลาก   งามยิ่งกว่าใคร
สีเด่นเห็นชัดไว้                               แน่แท้ไป่ลืมเลื่อนลับ
        เขาใหญ่ไพเราะเพี้ยง               แห่ขับเสียงสำเนียงศัพท์
ขันแย่งแก่งกันรับ                            นกร้องสรรพกว่าอื่นปอง
เสียงดังลั่นสดับ                               เจ้านกขับให้ใจต้อง
กรุ๊กรู่กันแซ่ซ้อง                              ส่งให้ก้องไกลทั่วป่า
        อินทรีบินร่อนพริ้ว                   ถลาลิ่วเห็นผ่านตา
ดูก็ช่างสง่า                                     ใหญ่ล้ำกว่านกอื่นทำ
โบยบินถิ่นเวหา                              โผร่อนมาให้จดจำ
สูงศักดิ์เกินเหลือค้ำ                         นกน้อยยำเกรงเดชา
        แว่วแว่วเสียงนกแก้ว                ร้องมาแล้วเจรจา
อยากใคร่เห็นแก่ตา                         นกนั้นหนาอยู่ไหนกัน
คอยอยู่ค่อยมองหา                          เผื่อพบหน้าเจ้านกมัน
แล้วก็ประสบครั้น                            โผ่แล้วทันตาประสงค์
        เค้าแมวพบเมื่อครั้ง                  ค่ำลงบังอาทิตย์ลง
ก็เมื่ออัสดง                                      ย่างใกล้จงตกลงไป
มืดแล้วจึ่งออกตรง                            กินอิ่มองค์ให้สมใจ
ต้องค่ำถึงพบได้                               ไป่ร้างไปนอนหลับกัน
มาตามคำสัญญาแล้วครับ  เหลื่ออีกบทคือ โคลงชมปลา  ไว้จะน้ำมาลงเมื่อแต่งเสร็จนะครับ  ถ้าใครยังไม่ได้อ่านโคลงชมดอกไม้ก็เชิญ clickได้ที่นี่เลยนะครับ           ชมดอกไม้(โคลงซ่อนกาพย์)           แล้วยังไงก็ช่วยๆกันติชมบ้างนะครับ  เพื่อจะได้นำไปปรับปรุงในโอกาสหน้าต่อไป  ขอบพระคุณทุกท่านมากครับ  อิอิอิอิ
ถ้าอ่านโคลงจบแล้วลอง click ขวาแล้วกดคำว่า select all นะครับ  แล้วกลับไปอ่านโคลงใหม่อีกรอบ  มีอะไรดีๆอยู่  อิอิ