บทประพันธ์เรื่องนี้ประพันธ์โดย คุณจิระนันท์ พิตรปรีชา จากหนังสือ ใบไม้ที่หายไป ( กวีนิพนธ์แห่งชีวิต รางวัลซีไรท์ปี 2532 ) คำรามปร่าพญาโศกอันโชกเลือด น้ำตาเผือดผ่าวหมองการร้องไห้ ฝีเท้าตบกลบซากผู้จากไป เพื่อสูญเสียครั้งใหม่ในการรบ ชักธงชาติสาดกระสุนแทนขุนศึก ในห้วงลึกร่ำถามความสงบ ตรึงเหรียญตราตอกวิญญาณให้ซานซบ เพียงเพื่อพบชีวิตหายไปนานแล้ว จากอ้อมอกมารดรมานอนดิ้น เลือดคลุกดินมารดา ใช่!กล้าแกล้ว เหนือสุสานลานสละแต่ละแนว ยังคงแผ่วเสียงพร่าการฆ่าฟัน ก้อนเฆขาวคงขุ่นข้องต้องร้องไห้ แม้ฝนใสไม่อาจล้างได้อย่างฝัน กลางไฟฟ่องฟองเลือดดินเดือดควัน ธ งแห่งสันติภาพชูอยู่แสนไกล นั่นสองศพสองฝ่ายนอนก่ายกอด แทบธุลีเถ้ามอดอาวุธไหม้ สัมผัสแห่งชนชั้นอันอุ่นไอ เหนือเยื่อไยแห่งเชื้อชาติ-ศพอาจรู้... ด้วยน้ำมือผู้ปกครองสองเขตแคว้น กำหนดแผนไล่ล่อยามต่อสู้ ผลประโยชน์ย่อมนิยามนามศัตรู เอียงตราชูชั่งเลือดเชือดเดิมพัน นิทานจากชายแดนอีกแสนศพ เหล่านักรบโลดเร่งเปล่งคำขวัญ ขณะที่นายทัพกลับลำพลัน ชนแก้วกันกลืนน้ำลายขายวิญญาณ
ต่อง (ต้อง) ksg 17 ก.ย. 2545 07:32 น. - ID 22672 
2364
1
0
17 กันยายน 2545 08:16 น. - comment id 77181
อื้อ ดีจิงๆด้วย
17 กันยายน 2545 08:41 น. - comment id 77187
ร่อยรอยของประวัติศาสตร์...ที่ควรแก่การซึมซับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
