ทำไมไม่ปล่อยให้เวลา กล่าวคำอำลาแก่ความรักของฉัน ไม่จำเป็นจะต้องแบ่งปัน ความสงสารให้ฉัน แม้สักนิด หลายครั้งที่ทดท้อ แพ้พ่าย อยากหนีหัวใจ ให้ลืมอดีต แต่เธอกลับทำให้ต้องคิด เก็บบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา ปลอบประโลมความอ่อนแออ่อนล้า ให้ไหวหวั่นไม่มั่นใจ หรือต้องให้ฉัน เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า กับหัวใจที่ปวดร้าว อ่อนไหว หรือจะรอให้สิ้นใจ จึงเพียงพอใช่ไหม กับการทำร้ายหัวใจ คนหวั่นไหว อ่อนแอ