ลาแล้วลาความรักซึ่งหนักอก หวั่นสะทกทุกครั้งที่มองเห็น ไหวอ่อนไหวทุกครั้งที่รักเป็น ช่างลำเค็ญชีวิตรักหนักอุรา หัวใจหมองครองเศร้าเราก็รู้ อกหักอยู่รักเมินเกินรักษา เพื่อนเหลือน้อยเพียงถ้อยคำและน้ำตา โอ้...ความรักนำพาให้ทุกข์ใจ รักกับลา เป็นเพียงวจนาที่ทำให้หวั่นไหว เมื่อมีรัก รักสุขสุขหัวใจ เมื่อรักไปก็จงลาอย่าอาวรณ์
8 กันยายน 2545 13:30 น. - comment id 74403
ใช้ได้นี่นา
8 กันยายน 2545 14:30 น. - comment id 74417
ซึ้งกินใจเหลือเกินค่ะริน มาให้กำลังใจค่ะ มีความรักคือสิ่งที่พิเศษนะคะ ดีกว่ารักไม่เป็น
8 กันยายน 2545 15:43 น. - comment id 74449
ขอบคุณมากน่ะ รินท ...^_^
8 กันยายน 2545 15:46 น. - comment id 74451
มาอ่านอีกแล้ววค๊าพี่ริน เพราะมากๆๆเลยค๊า เก่งจริงๆเลยคะ!..
8 กันยายน 2545 16:47 น. - comment id 74479
เพราะดีจ้า........
8 กันยายน 2545 17:22 น. - comment id 74493
นานๆๆจะมาแต่งกลอนให้อ่านซะทีนึง...แต่งได้เก่งแบบนี้มาแต่งให้อ่านบ่อยๆๆนะคะ...คนมีความหลังขอชมอ่ะค่ะ...(เมื่อรักไปก็จงลาอย่าอาวรณ์) พูดง่ายทำย๊ากยาก...แต่ตอนนี้ทำแล้วววววค่ะ......
8 กันยายน 2545 17:24 น. - comment id 74494
เพราะมากครับ
9 กันยายน 2545 10:55 น. - comment id 74699
^*^ ^*^ ^*^...ตามมาแอบอ่านจ้า..^*^ ................................