จากมุมที่มอง... สัมผัสเพียงเสียงร่ำร้องที่โหยหวน ครื้นและครึ้มคร่ำและครางอย่างครืนครวญ การแรมรอนยังเรรวนอย่างร้างไร้ ความเป็นจริง...ความเป็นฝันยังชุ่มชื้น ดาวไกลลิบยังหยิบยื่นค่ำคืนให้ บางองศายังกล้าแรงด้วยแสงไฟ เพียงแต่ฝันมันอยู่ไหนยังไม่รู้ ความล่องลอยจึงหลอกลวงอย่างลึกซึ้ง จินตนาการ แม้เพียงครึ่งไม่เหลืออยู่ ความว่างเปล่ายังยวนเย้าการเฝ้าดู ห้วงอารมณ์แห่งนักสู้ไม่เหลือแล้ว จากรอยแยกที่แตกตัวในหัวสมอง กลายเป็นเพียงเศษละอองที่ไหวแผ่ว จากครรลองที่มองเห็นเป็นเส้นแนว เหลือเพียงทางที่ร้างแววและอ้างว้าง ความอึมครึมคืบเข้าคลุมทุกขุมขน ความเป็นไปยังปะปนในทุกอย่าง กลับไม่ได้ ไปไม่ถึงสักหนึ่งทาง เหมือนถูกตรึง ครึ่งครึ่งกลางกลาง อยู่อย่างนี้ ความอ่อนแอแผ่ขยายมารายเรียง รับรู้เพียงแสงพรายพริบที่ริบหรี่ จบความจริงที่ใกล้เคียง แต่โดยดี เข้าสู่โลกแห่งหน้าที่ที่โอบล้อม
7 กันยายน 2545 17:37 น. - comment id 74196
บางทีสิ่งที่อยากทำกับสิ่งที่ต้องทำมันต่างกันจังเลยนะ
7 กันยายน 2545 20:28 น. - comment id 74233
เหมือนได้เห็นตัวเองในบทนี้..
7 กันยายน 2545 21:20 น. - comment id 74248
ให้ความหมายดีจังเลย.....
7 กันยายน 2545 22:29 น. - comment id 74294
คมความหมาย
8 กันยายน 2545 02:10 น. - comment id 74346
ชอบการเล่นคำ
13 ตุลาคม 2545 04:32 น. - comment id 87030
ความอึมครึมคืบเข้าคลุมทุกขุมขน ความเป็นไปยังปะปนในทุกอย่าง เล่นคำได้สุดยอดมากเลยค่ะ ชอบค่ะ ชอบทั้งความรู้สึก ความหมาย การเล่นคำ ภาษา มุมมอง แนวคิด ทุกๆอย่างเลยค่ะ ลึกซึ้งกินใจดีจริงๆเลย