น้ำทิพย์โปรย โพรยพร่าง พราวระยับ วะวิบวับ เป็นเม็ด ละอองฝน กระทบดิน กลิ่นหญ้า พาระคน แล้วเริ่มต้น บรรเลง เพลงระบำ เสียงมณฑก ร้องรับ เป็นจังหวะ อักขระ ฟังดู แล้วน่าขำ ต้นประดู่ ลู่กิ่ง ออกร่ายรำ ตามฝนพร่ำ ทำนอง ของดนตรี ต้นหญ้าอ่อน ผ่อนก้าน ให้พัดพริ้ว สะบัดปลิว ลิ่วลม ดูสมศรี สายลมเปรียว เกี้ยวหญ้า เริงวารี สุนทรี ขจีทั่ว ดูเพลินตา มฤคา ตาหวาน กระโดนเต้น ออกวิ่งเล่น ดีดแข้ง สะบัดขา รับพรพรหม ชมระบำ ฉ่ำอุรา จนตัวล้า เหนื่อยอ่อน ผ่อนเอนกาย ดนตรีเอื่อย ฝนซา พาเมฆหลบ แสงกระทบ พสุธา ตาวันฉาย สรรพสิ่ง หยุดเต้น เล่นรำร่าย แล้วชมสาย เส้นรุ้ง จรุงใจ
30 สิงหาคม 2545 20:23 น. - comment id 71648
อะ.......เพราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค๊า...ให้ความรู้สึกที่ดีมากๆเลยทีเดียว!
30 สิงหาคม 2545 23:43 น. - comment id 71701
Hmm. Excellent poem. I like it. It is too bad that I do not have a chance to see things that way here. Only see it through your imagination.
31 สิงหาคม 2545 07:05 น. - comment id 71786
สรรพสิ่ง หยุดเต้น เล่นรำร่าย แล้วชมสาย เส้นรุ้ง จรุงใจ ชอบตรงนี้จริงๆ อ่ะ
31 สิงหาคม 2545 08:42 น. - comment id 71804
o:ปลาทูสามเข่ง ขอบคุณค่า.. สำหรับคำชม ดีจายย อิอิ to: MW ขอบคุณสำหรับคำชมเหมือนกันค่ะ จริงๆการมองอะไรแบบนี้มันไม่ยากหรอกค่ะ เพียงแค่เรารู้สึกมาจากข้างใน ซึ่งขึ้นอยู่ว่าใครจะมองยังไงเท่านั้นเอง ลองดูนะคะ to: monki ชอบจิงหงอ ทำมัยอะ (อยากรู้ จะได้จำไว้)
1 กันยายน 2545 21:53 น. - comment id 72259
อ่านแล้วชื่อใจครับ ชอบจริงๆเลยอะ ตามมาอ่านอีกบทแล้วนะครับ อิอิอิอิ
2 กันยายน 2545 18:12 น. - comment id 72425
อิอิ ขอบใจจ้าา ทิ
12 มีนาคม 2546 11:07 น. - comment id 114037
ต้นหญ้าระบำสวยจังเนอะ น่าอิจฉา...........