สายฝนพรำ....เหมือนตอกย้ำ...ความรู้สึก ที่เจ็บลึก..........กลางใน.........หัวใจฉัน คนที่เคย.......บอกว่ารัก.........ว่าผูกพันธ์ เขากลับมา....ทิ้งกัน....ไม่สนใจ ทั้งที่ความ..จริงนั้น...........ฉันไม่ผิด ในดวงจิต.....ฉันคิด....แต่จะให้ กลับมาบอก....ว่าฉันนั้น...ดีเกินไป แล้วจะพูด...ไปทำไม...ให้ป่วยการ สู้ตัดขาด.....คาวมสำพันธ์....ในวันวันนี้ ไม่ต้องทำ........ท่าที.....ว่าสงสาร มันเจ็บนะ.......อีกทั้งแสน...ทรมาน ถ้ารำคาญ.....ก็บอกกัน....ฉันเข้าใจ ความรู้สึก..ของฉัน.....ในวันนี้ ก็คงมี.........เพียงหยดน้ำ..สีใสๆ ที่หลั่งริน.....พร้อมน้ำตา....จากฟ้าไกล เพื่อปิดบัง.......ความทุกข์ใน....ใจตัวเอง
น้ำตาฟ้า 27 ส.ค. 2545 13:41 น. - ID 21337 
707
2
0
27 สิงหาคม 2545 16:48 น. - comment id 70756
น้ำตาฟ้าน้ำตาฝน น้ำตาของคนเจ็บช้ำ ไฉนเลยไม่เคยจำ ยังเจ็บซ้ำ-ซ้ำอยู่ดี กลอนเพราะมากค่ะ...น้ำตาฟ้า
28 สิงหาคม 2545 09:45 น. - comment id 70972
^--^ มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^--^
28 สิงหาคม 2545 12:19 น. - comment id 70993
**น้ำตาฟ้า**น้ำตาคนปนกันเศร้า ไฉนเลยเจ้าจากไปไม่แยแส ทิ้งคนดีอย่างนี้ไร้ผู้ดูแล เป็นผู้แพ้น่าสงสาร.....สถานเดียว แต่งได้เพราะมากนะครับ คุณน้ำตาฟ้า แต่บรรทัดที่ 9 อาจจะพิมพ์ผิดพลาดเล็กน้อย โปรดแก้ไขด้วยนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
