หน้าส่วนตัว
ค่ำมากแล้ว
แสงของกลางวันอ่อนแรงลงทุกขณะ
ฉันหยุดยืนมองดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับหายไปจากขอบฟ้า
งดงามแต่ช่างดูโดดเดี่ยวในยามนี้
เมื่อฉันหันกลับไปมองอีกด้านตามแนวหาดที่เดินจากมา
หนุ่มสาวคู่นั้นเดินจูงแขนห่างไกลออกไปทุกที
จนมองเห็นเป็นจุดเล็กๆหล่อรวมเป็นจุดเดียว
เมื่อฉันมองไปยังผืนทราย
น้ำที่ลงก่อนหน้านี้เผยให้เห็นแนวหาดสีขาวเนียนเรียบ
บนผืนทราย รอยเท้าทุกฝีก้าวของฉันยังปรากฏแจ่มชัด
....จริงหรือที่บางเรื่องในชีวิตต้องใช้เวลาลบเลือน
ฉันคงต้องรอ...
อาจนานจนถึงรุ่งเช้าที่น้ำทะเลจะขึ้นมาอีก
เมื่อนั้น คลื่นก็จะลบรอยเท้าของฉันให้เลือนหายไปจากผืนทราย
นกน้ำ ไซบีเรีย 23 ส.ค. 2545 09:53 น. - ID 21076 
1150
5
0
23 สิงหาคม 2545 10:09 น. - comment id 69342
^*^
^*^
^*^ น่าคิดมากเลยจ้าพี่นกน้าม..
จะติดตามอ่านต่อไปนะคะ^*^
..........................................
23 สิงหาคม 2545 13:03 น. - comment id 69378
อืม...เห็นภาพเลยค่ะ...แต่เคยก่อปราสาททรายไว้ได้เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็พังทลายลงมาต่อหน้าต่อตา...แต่ยังจดจำความรู้สึกและช่วงเวลาในขณะที่ก่อปราสาททรายนั้นได้ดี...และถึงแม้จะไม่มีปราสาททรายในวันนั้นแล้ว แต่ต่อไปถ้ากลับไปเที่ยวทะเลอีกก็จะก่อปราสาททรายอีกครั้งแม้จะรู้ว่ามันต้องพังลงมาอีกครั้งก็ตาม เพราะความสุขในขณะที่เราได้สร้างขึ้นนั้นมีค่ายิ่งกว่าสิ่งที่ทำให้มันหายไป
23 สิงหาคม 2545 15:47 น. - comment id 69447
เห็นด้วยกับคุงโคลอนเลยจ๊ะ
24 สิงหาคม 2545 01:13 น. - comment id 69646
ซึ้งๆ ดีจังเลยพี่นกน้ำฯ
24 สิงหาคม 2545 20:39 น. - comment id 69897
ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่เข้ามาให้กำลังใจ
25 สิงหาคม 2545 14:52 น. - comment id 70107
*^_^* เสียดายที่นี่ post รูปไม่ได้เนอะ ไม่งั้นสงกะสัยจะมีรูปมาฝาก กิกิ
2 กันยายน 2545 14:02 น. - comment id 72363
อ่านแล้วรู้สึกตามไปด้วย...ชอบค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
