วันที่ใจสิ้นหวังระบมจิต อยากให้คิดเป็นแค่เพียงการวาดฝัน มันคงทำได้แค่หลับตาพลัน ไม่มีวันที่จะลืมมันได้เลย เริ่มหวาดกลัวทุกสิ่งรอบๆด้าน เริ่มระแวงทุกหยาดที่ไหลเอ๋ย ไม่มีทางที่ให้มันเป็นอย่างเคย ได้แต่ลืมให้มันเป็นจิตนาการ ทั้งดั้นด้นพยายามทำทุกสิ่ง แต่ความจริงมันคือการวิ่งหนี พยายามลืมมันไม่รอรี ถึงกี่ปีก็ได้แค่ห่างมัน ไม่ยอมรับความจริงที่เป็นอยู่ คอยที่จะบีบมันให้ปิดกั้น จนมีทุกข์ไม่เข้าใจอยู่ทุกวัน ในที่สุดจึงให้เป็นเพียงแค่กาลเวลา
20 สิงหาคม 2545 19:53 น. - comment id 68674
อดีตบางทีก้อไม่น่าจดจำหรอกนะจ๊ะ
20 สิงหาคม 2545 23:08 น. - comment id 68732
เพราะจัง
21 สิงหาคม 2545 01:29 น. - comment id 68786
มาให้กำลังใจจ๊ะ
22 สิงหาคม 2545 18:00 น. - comment id 69204
ค๊า....ขอบคุณมากๆคะ๑^o^๑