ตัวของเรา....คือตัวของเรา แต่เปลี่ยนแปลงเพื่อเขา...ก็พอไหว ขึ้นอยู่ที่หัวใจ มันมีค่าพอไหม...เปลี่ยนให้กัน เป็นตัวของตัวเองมานาน แต่วันคืนผ่านอาจเปลี่ยนผัน ขึ้นอยู่ที่เมื่อรักกัน มันมีค่าพอให้ฉันต้องเปลี่ยนไป เคยไหมที่รำคาญ ความรักเปลี่ยนวิญญาณฉันใช่ไหม ขึ้นอยู่ที่รักเท่าไร มันมีค่าพอจะให้เปลี่ยนใจคน ไม่เคยต้องทำอย่างนี้ ไม่เคยเป็นคนดีเลยซักหน ไม่เคยจะต้องอดทน ไม่เคยจะชนกับใคร ไม่เคยพูดหวานๆ ไม่เคยสงสารคนชิดใกล้ ไม่เคยมอบกำลังใจ ไม่เคยให้ใครมาด่าทอ ไม่เคยจะต้องแคร์ใคร ไม่เคยจะให้เมื่อใครขอ ไม่เคยต้องเป็นคนรอ ไม่เคยต้องง้อขอคืนดี แต่เมื่อรักเข้ามาหา มันเหมือนมี...ม่านบังตา...ก็ครานี้ เปลี่ยนไปหมดชีวิตที่เคยมี รำคาญ....ที่.....จะรักใคร อยากกลับเป็นตัวเองอีกครั้ง อยากจะร้องดังๆ........ได้ไหม ฉันขอคืนทั้งตัวและหัวใจ เพื่อกลับไปใช้.......ชีวิตเดิมๆ
20 สิงหาคม 2545 18:47 น. - comment id 68653
เคยเป็นคน ๆ หนึ่งที่เคยใช้ชีวิตง่ายดาย มั่นใจตัวเองเที่ยวเองคนเดียวบ่อยไป... เธอเป็นคนมาเปลี่ยน ที่มารักแล้วมาทิ้งไป แล้วทำให้คนมั่นใจกลายเป็นหวาดกลัว... หมดไปแล้วความเข้มแข็งวันนั้น...มีเพียง ความเคว้งคว้างว่างเปล่าเท่านั้น... อยากเป็นคนเดิม ก่อนเธอเข้ามาเปลี่ยนแปลง อยากเป็นคนเดิม แต่ดูเหมือนมันจะยากเกินจะทำ... ฉันกำลังที่เคยแข็งแรง เหมือนได้ตายจากไปแสนนาน... ก็ไม่รู้จะพ้นจะผ่านวันนี้ไปได้อย่างไร...เฮ้อ...
20 สิงหาคม 2545 20:42 น. - comment id 68692
ถ้าความรัก เปลี่ยนวิญญานของเรา ไปจากเดิม ตัวเราก็คงไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ถ้าวันหนึ่ง ความรักทำให้คน สอง คนต้องวางรากฐานครอบครัว บางครั้งการปรับตัวเข้าหากันคนละครึ่งทาง ก็เป้นสิ่งที่ดี หากเรารู้จัก รักแบบยืดหยุ่น เห็นอกเห็นใจ และ ร่วมเป็นหุ้นส่วนชีวิต
20 สิงหาคม 2545 23:03 น. - comment id 68729
ถึงเวลานี้คงจะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมไม่ทันสะแล้วมั้ง และถึงย้อนกลับไปได้ ทุกอย่างก็คงไม่เหมือนเดิม อย่ารำคาญที่จะรัก เพราะชีวิตนี้นายคงหลีกเลี่ยงความรักไม่พ้น รักในแบบที่เป็นตัวนายคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
20 สิงหาคม 2545 23:50 น. - comment id 68749
ก็เพราะเราต้องรักตัวเราเองก่อนน่ะสิ และสุดท้ายก็ต้องรักตัวเองอยู่ดี ... แต่การแบ่งปันความรักเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีนะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
21 สิงหาคม 2545 00:53 น. - comment id 68764
แอบมาอ่าน อิอิ