เธอก็เหมือนนกน้อยตัวนั้น ที่บินสูงขึ้นไป และนับวันจะไม่เห็นเพื่อน เธอจะเรียนรู้ว่าที่สุดแล้วมันช่างลางเลือน กับการค้นหาใครที่ถูกใจบนโลกที่กราดเกลื่อนผู้คน เจ้าหญิงที่เลิศเลอมีเพียงในนิทาน แต่ผู้หญิงที่ร้าวรานในความจริงยังเป็นฉันเสมอ การเฝ้ามองดูคนที่รัก..ค้นหาใครที่ใจต้องการเจอ ช่างเจ็บปวดเกินกว่าจะกลั้นน้ำตาไม่ให้เอ่อท่วมใจ ไม่อยากทนเห็นเธอต้องโดดเดี่ยวเดียวดาย ยิ่งเธอเดินไปไกลเท่าไร...ความเสียใจยิ่งคลืบคลานอยู่ข้างหน้า สองมือเธอจะทนได้ไหมที่ต้องรองรับซับน้ำตา หากใครที่ค้นหาตลอดมา...ไม่มีจริง... ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้ ไม่มีใครหรอกนะ...จะเหมือนทุกสิ่งที่เธอฝัน สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นคงไม่เปลี่ยนผัน..นั่นคือ..ใจฉันที่ให้เธอ หากเธอจะลองเปิดใจ และให้โอกาสฉันเป็นคำตอบแทนการค้นหา บางทีเธออาจพบอะไรบางอย่างที่เธอต้องการตลอดมา นั่นคือ..รักแท้จริงจากผู้หญิงธรรมดา... ที่เธอจะมองเห็นค่าก็ต่อเมื่อไม่มีใคร....
18 สิงหาคม 2545 20:26 น. - comment id 68241
เป็นอีกคนที่เราเริ่มประทับใจในบทกลอนแล้ว จะติดตามต่อไปนะคะ
19 สิงหาคม 2545 00:56 น. - comment id 68326
น้อยใจใครกันนะ....
19 สิงหาคม 2545 10:55 น. - comment id 68397
^*^ ^*^ ^*^ ความหมายดีมากมากเลยจ้า ^*^ ..........................................
20 สิงหาคม 2545 00:06 น. - comment id 68520
กลอนเพราะมากเลยจ๊ะ ถ้าได้สัมผัสระหว่างบท รับรองจ๊าบแน่นอน ^-^