ไปไม่ถึงซะที

ลีน

มองฟ้าที่ปริ่มปนพราวพร่าง
ไขว่คว้าหาเส้นทางบนฟ้าไร้ฝัน
ล้มลงนอนบนผืนหญ้าผ่านเวลาโปรยปัน
กลางฝันคืนนั้น...ฉันร้องไห้
โลกใบเก่าสับสน
ปัญหาหว่านปนจนอ่อนไหว
เหนื่อยนัก..กับจุดหมายที่ไกลแสนไกล
อยากจะจับมันไว้...แต่ไปไม่ถึงซะที				
comments powered by Disqus
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    18 สิงหาคม 2545 00:11 น. - comment id 68086

    มาให้กำลังใจลีนเหมือนเดิมจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน