ฉันร้องไห้ monki ไม่อยากให้ใคร-ใครเห็นความอ่อนแอ ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงความพ่ายแพ้...ก็แค่นั้น เลยจำต้องฝืนกลืนน้ำตาที่กลั้นเก็บมาทั้งวัน ให้มันไหลกลับไปเอ่อท่วมความฝัน...ในหัวใจ แต่ตอนนี้ข้างในก็คงเกินจะกลั้น ความเจ็บล้าจึงรวมกัน...กลั่นออกมาเป็นน้ำใส ระบายความปวดปร่า...จากดวงตาและหัวใจ ในความมืด...ไม่มีใคร...น้ำตาก็ไหลทะลักทะลาย เมื่อร้องไห้ dokkoon ปล่อยให้น้ำตาทะลักไหล ดีกว่าเก็บกลั้นเอาไว้จนมากหลาย ร้องไห้ดังดังอย่างสะใจ อย่าปล่อยให้น้ำตาตกในใยต้องทน ไม่ต้องรอความมืดมาถึง มีเหตุผลซึ่งร้องไห้ได้เพราะใจหม่น ปล่อยน้ำตาให้ไหลเป็นสายชล เพื่อระบายความหม่นให้พ้นไป ปลอบใจตัวเองด้วยน้ำตา และจะพบว่าเมื่อน้ำตาไหล ความทุกข์ค่อยค่อยคลายหายไป ตั้งสติได้หัวใจสู้จึงอยู่ทน
16 สิงหาคม 2545 23:28 น. - comment id 67843
มาช่วยซับน้ำตาจ๊ะ
17 สิงหาคม 2545 00:36 น. - comment id 67863
Oh .. Please do not cry. It is sad.
17 สิงหาคม 2545 13:30 น. - comment id 67968
^*^ ^*^ ^*^ เป็นสายลมจูบลูบไล้ให้เบาเบา ระบายความเหงาเศร้าโศกตรมฯ ^*^ ................................................
17 สิงหาคม 2545 14:22 น. - comment id 67983
ได้ผลค่ะ ร้องดังดัง ดีกว่าร้องเบาเบา ขอบคุณนะคะ พี่ดอกคูน
17 สิงหาคม 2545 19:08 น. - comment id 68033
อืม...จะบอกว่าไงดีล่ะ เอางี้ อย่าร้องไห้เพียงคนเดียวละกันค่ะ
13 ตุลาคม 2545 04:54 น. - comment id 87040
บางครั้งการร้องไห้ก็ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นนะคะ