ลอยกับลม... ใจเจ้าเอยเชยชมเพียงฝันฝัน หอมแค่กลิ่นยินแค่เสียงเพียงชั่ววัน ความคิดถึงก็หมั่นมาเยี่ยมเยือน รักเจ้าเอย... ไม่เคยเลยจะรักใครได้เหมือน หวานมาติดตาจำมาย้ำเตือน มาตอกย้ำวันเดือนที่เดียวดาย ลมพัดเพียงแผ่ว... หอมที่ลอยจางแล้วก็เลือนหาย แต่หัวใจใยคะนึงมิรู้วาย ไม่เคยเลือนลอยหายโดยสายลม
14 สิงหาคม 2545 17:12 น. - comment id 67146
กลอนสวยจังเลยนะ อ๊ะ..มีชื่อข้าพเจ้าด้วย
14 สิงหาคม 2545 22:56 น. - comment id 67216
อ๊ะ..มีชื่อ MW ด้วย Hmm. Your poem is nice again. It lighten the heart. Even if it sounds sad, but it soud relaxed too.
14 สิงหาคม 2545 23:59 น. - comment id 67238
เพราะดีจังเลย