มีเพียงความรู้สึกของใบไม้ไหว แทรกซึมในหัวใจตอนนี้ เพียงสายลมเท่านั้น ที่เติมความว่างเปล่าที่มี ขอบคุณพระจันทร์ที่ ใยดี ความเดียวดาย ทบทวนความหมายของวานวัน ที่แล่นผ่านสำนึกฉัน กลางเดือนหงาย น้ำตาร่วงกระทบแสงดาวพราวพราย อยากให้เรื่องราวระเหยหายไปขอบฟ้า เมื่อความฝันมันเปลี่ยนเป็นสีหม่น เมื่อความรักร่วงหล่นไร้ค่า เพียงค่ำนี้เท่านั้น ที่ฉันจะจมจ่อมกับเวลา รุ่งเช้าตื่นขึ้นมา ชีวิตจะยังมีวันข้างหน้าต่อไป
13 สิงหาคม 2545 20:27 น. - comment id 66931
อืมมมม มาทักทายจ้า สบายดีนะจ๊ะ Zagaie กลอนเพราะเหมือนเดิมเลย @^_^@
13 สิงหาคม 2545 20:51 น. - comment id 66940
อ่านแล้วจ้ะ เราคงไม่กล้าเขียนกลอนไปพักใหญ่ ฝีมือดีงี้ เอาใจช่วยนะ
14 สิงหาคม 2545 00:12 น. - comment id 67012
เพราะเหมือนเดิมเลย ฝีมือไม่ตกเลยจ้า... พี่มาให้กำลังใจเหมือนเดิม....