ในม่านหมอก..ฉันออกเดินชมความงามในยามเช้า ริมชายป่าลมหนาวพัดมาบางเบา ตรงนั้นกวางตัวหนึ่งยืนเล็มหญ้าอยู่เงียบเชียบ ฉันอยากเดินเข้าไปชื่นชมความน่าชังของมันใก้ลๆ แต่ฉันรู้ว่ามันมีช่องว่างระหว่างเรา ฉันจึงหยุดยืนดูอยู่กับที่ เพราะหากฉันยิ่งเข้าใก้ลเท่าใดมันก็ยิ่งหนีห่างออกเท่านั้น เพราะช่องว่างระหว่างมนุษย์และสัตว์มันมีระยะห่างที่ชัดเจน อาจเพราะบาดแผลในใจที่มนุษย์ได้สร้างสมไว้ให้กับสัตว์ป่ามาเนิ่นนาน อาจตั้งแต่เริ่มมีมนุษย์คนแรกนั่นกระมัง สำหรับช่องว่างระหว่างมนุษย์กับมนุษย์นั้นเล่า หากมิเคยสร้างรอยแผลใดๆให้แก่กัน ช่องว่างระหว่างความแปลกหน้าย่อมมีโอกาสชิดกันได้เสมอ หากทั้งสองพึงใจที่จะมีมิตรภาพต่อกัน กวางยืนเล็มหญ้าอยู่ตรงนั้นจนพอใจ แล้วจึงเดินห่างออกไป ฉันเดินแยกมาอีกทาง..เราต่างเดินลับหายไปในสายหมอก
13 สิงหาคม 2545 20:39 น. - comment id 66936
ลองถามตัวเองดูซิว่าถ้ามันเดินหลุนๆมาหาเราละ คุณจะนิ่งรอ หรือวิ่งหนี คำตอบขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ
14 สิงหาคม 2545 01:15 น. - comment id 67031
อ่านนึกภาพออกเลยจ้า... นกน้ำ
14 สิงหาคม 2545 19:34 น. - comment id 67174
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาทักทายไม่ให้เหงาจนเกินไปนัก(มีโอกาสจะเข้าไปทักทายบ้างครับ)
15 สิงหาคม 2545 19:56 น. - comment id 67433
^*^ ^*^ ^*^ ตามมาอ่านจ้า.... รู้แล้วหล่ะว่ามีความลึกซึ้งซ่อนอยู่ ^*^ .............................................