แสงรวีที่อาบฟ้านภาผ่อง สุกสว่างเรืองรองตอนรุ่งสาง ทินกรโอภาสกากแดดบาง ฟ้ากระจ่างล้างความมืดให้หมดไป สกุณาออกจากรังมาหากิน หมู่นกบินโผผินดินแดนใหญ่ สรรพสัตว์ออกหากินให้ถิ่นไพร อรุโณทัยกระจ่างนภดล คนออกมาหากินห่างถิ่นฐาน ขายแรงงานไกลบ้าน.....เมืองสับสน เจอทั้งทุกข์และสุข อยู่ระคน เกิดเป็นคน ต้องอดทน รุดทำกิน ชนบทหดหู่ ไร้หนุ่มสาว ฒ. ผู้เฒ่า เหน็บหนาว อยู่ในถิ่น คอยเลี้ยงหลาน เมื่อหนุ่มสาว ไปทำกิน หาทรัพย์สิน ในดินแดน ศิวิไลซ์ ใยลูกจึง ถึงไม่มา หาแม่บ้าง ปล่อยแม่เฒ่า ให้อ้างว้าง น้ำตาไหล ในวันแม่ ขอเพียงแค่...พวงมาลัย มากราบแม่ ได้ไหม....นะลูกยา ฒ.ผู้เฒ่า มีแต่จะโรยร่วง แต่หัวใจ เป็นห่วง ลูกหนักหนา อยากให้กลับมาอยู่พร้อมหน้า พร้อมตา ในวันที่ สิบสอง สิงหา ได้ไหมเอย
บุษราคัม 10 ส.ค. 2545 23:12 น. - ID 20300 
1167
3
0
11 สิงหาคม 2545 03:40 น. - comment id 66466
เพราะดีจังเลย....
11 สิงหาคม 2545 09:50 น. - comment id 66480
หน้าส่วนตัว
พี่อังค่ะ... มัยเก่งจังค่ะ...
เรน....อยากเก่ง.. ทุกอย่าง...
.. เรน..รอ..พี่อัง..นะค่ะ.. 10.00 น.
11/08245
เมล์...ถูกตีกลับ..
11 สิงหาคม 2545 12:50 น. - comment id 66496
สังคมไทยยุคใหม่ ผู้คนในชนบทต้องดิ้นรนหางานทำนอกถิ่นฐานที่อยู่ ทั้งปากกัดตีนถีบมือแย็บ ความเป็นครอบครัวใหญ่อย่างสมัยก่อนจึงลดน้อยลง ทิ้งพ่อแม่ผู้แก่เฒ่าเลี้ยงหลานอยู่ที่บ้านตามลำพัง ความจำเป็นทำให้สังคมเปลี่ยนไป
11 สิงหาคม 2545 13:08 น. - comment id 66506
อืม บรรยายความรู้สึกได้ดีมากมากครับ คุณตาคุณยาย ที่อยู่ในชนบทก็คิดถึง คุณหลานเหมือนกันนะ ยังไงก็คุณหลาน...และคุณลูก วันแม่แล้วก็ให้เป็นวันรวมญาติเลยก็ดี จะได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
12 สิงหาคม 2545 21:25 น. - comment id 66747
สะท้อนอะไรออกมาหลายอย่าง บ้านเมืองเจริญขึ้น ใจมนุษย์เสื่อมลง บ้านพักคนชราแออัดขึ้นทุกวัน คนแก่เหล่านั้นทอดสายตาที่ฝ้าฟางออกไปเบื้องนอก เผื่อลูกหลานจะมาเยี่ยมเยือนกันบ้าง
13 สิงหาคม 2545 08:51 น. - comment id 66828
*^___^*
14 สิงหาคม 2545 17:30 น. - comment id 67152
ติดตามตามติด
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
