แต่ก่อนนั้นไม่เลยไม่เคยคิด แม้เพียงนิดไม่เลยไม่เคยฝัน คิดว่าคงไม่มีไม่มีวัน ที่ตัวฉันจะบอกเธอว่ารัก ไม่รู้ว่ามาชอบเธอเมื่อไหร่ ฉันเผลอใจไปมากยากห้ามหัก จนร้าวรอนอ่อนไหวใจอยากพัก เพราะเจ็บหนักเกินเยียวยาน่าระทม เป็นเพระาความชิดใกล้กันไปมาก จึงต้องพรากเธอไกลใจขื่นขม เพราะฉันหลงคิดว่าเธอชื่นชม และสุขสมที่มีฉันอยู่เคียงกาย แต่เธอนั้นคงไม่ชื่นและไม่ชอบ ไม่รักตอบรักจึงร้างและห่างหาย บอกรักเธอวันนั้นฉันเกือบตาย เพราะไม่ง่ายที่จะรักใครสักคน