ขอสัมผัสเพียงบางเบา

ภีม

สัมผัสเบาแผ่วผ่านก้านดอกใบ       
โอนเอนไหวร่ายรำระบำฟ้อน
เจ้าสายลมห่มภูคู่ภมร                     
ที่เกลือกกลั้วเกษรก่อนจากไกล
     กลีบบางบางผลิบานบนก้านดอก     
กลัวช้ำชอกกังวลจนหวั่นไหว
อย่าทำร้ายให้ช้ำแล้วจากไป           
ทิ้งฉันไว้โรยร้างลงกลางดิน
     ขอเวลารับแสงแห่งตะวัน               
ก่อนดอกนั้นโรยราลาลับสิ้น
เพียงไม่นานคงปลงลงซบดิน        
ไม่เหลือกลิ่นหอมหวลเย้ายวลใจ
     เสียงร้องขอไหวสั่นพันธุ์บุปผา       
ขอเวลานานนานบานสดใส
ขอลมอย่าพัดแรงเข้าแกว่งไกว     
ทำร้ายให้ชอกช้ำระกำทรวง
     ภมรเอยเคยชื่นรื่นเริงใกล้       
เจ้าคงไม่แกล้งโกรธโปรดแหนหวง
บุปผางามกลางไพรไม่คิดลวง    
เพียงหวั่นเกรงจะโรยร่วงก่อนเวลา
     สัมผัสนุ่มจากลมโลมอ่อนอ่อน    
เพียงภมรชิดใกล้ใฝ่เสน่หา
กลั้วเบาเบาเสพย์สิ้นกลิ่นมาลา   
คงบุปผาให้อยู่คู่ก้านใบ ฯ				
comments powered by Disqus
  • คะน้า

    26 กรกฎาคม 2544 02:32 น. - comment id 6474

    เก่งจังเลยค่ะ ภีม อ่านแล้วรื่นหูดีจังเลย
    พลิ้วไปหมด เพราะจังเลย
  • คนแก่ดูดาว

    26 กรกฎาคม 2544 04:44 น. - comment id 6494

    นิ่มนวลมากเลยคุณภีม
  • โคลอน

    26 กรกฎาคม 2544 05:14 น. - comment id 6499

    ไพเราะจับใจ...อ่อนโยนในความหมาย...น่าประทับใจในความรู้สึก...(^_^)
  • ลีน

    26 กรกฎาคม 2544 06:47 น. - comment id 6517

    กลอนสดชื่นน่ารักดีจังเลย
  • ภีม

    26 กรกฎาคม 2544 07:32 น. - comment id 6532

    ขอบคุณทุก ๆ คนครับที่ตามมาอ่าน
  • จัน

    27 กรกฎาคม 2544 01:38 น. - comment id 6611

    กลอนน่ารักจังจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน