จำ..

เพราะเจ็บจำฝันร้ายในรักร้าว
น้ำตาพราวด้วยใครที่หลีกหนี
ครั้นหนึ่งเธอออดอ้อนจะภักดี
เธอมาบอกทั้งชีวีมีเพียงเรา
ในค่ำคืนหวานซึ้งยังจำได้
เธอแนบกายใกล้ชิดใจกระเส่า
เธอกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา
ทั้งมัวเมาลุ่มหลงเธอหมดใจ
เพราะเจ็บจำฝังลึกไปทั้งจิต
เมื่อถึงคราวเธอคิดคืนมาใหม่
ด้วยรู้แล้วเธอไม่ได้มาอย่างจริงใจ
ด้วยรู้ถึงความในฉันจึงไม่ลนลาน
อย่ามาถามรสรักหวานครั้งคราวนั้น
อย่ามาทำให้ใจฉันต้องรอนล้า
เมื่อรู้ซึ้งแล้วรสชาติเจ็บของน้ำตา
เมื่อรู้แล้วจึงไม่บ้าเดินกลับไป

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

zonkung 4 ส.ค. 2545 02:04 น. - ID 19896

647

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/19896 ที่มา: รักเก่าๆ , zonkung

comments powered by Disqus

พนาไพร

4 สิงหาคม 2545 02:23 น. - comment id 64905
```
มาร่วมจารึก
```

ธนรัฐ สวัสดิชัย

4 สิงหาคม 2545 03:34 น. - comment id 64933

เธอกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา

จักกะจี๋จัง.... อิอิ

โคลอน

4 สิงหาคม 2545 19:05 น. - comment id 65014
```
จำในสิ่งที่ควรจำ...ดีจ๊ะ
```
ผู้หญิงสีม่วง

8 สิงหาคม 2545 23:55 น. - comment id 66028
```
==== > เธอแนบกายใกล้ชิดใจกระเส่า
```
ละอองน้ำ

12 สิงหาคม 2545 11:50 น. - comment id 66654
```
กบว. ให้ผ่านมาได้ไงเนี่ย
```