เพราะเจ็บจำฝันร้ายในรักร้าว น้ำตาพราวด้วยใครที่หลีกหนี ครั้นหนึ่งเธอออดอ้อนจะภักดี เธอมาบอกทั้งชีวีมีเพียงเรา ในค่ำคืนหวานซึ้งยังจำได้ เธอแนบกายใกล้ชิดใจกระเส่า เธอกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา ทั้งมัวเมาลุ่มหลงเธอหมดใจ เพราะเจ็บจำฝังลึกไปทั้งจิต เมื่อถึงคราวเธอคิดคืนมาใหม่ ด้วยรู้แล้วเธอไม่ได้มาอย่างจริงใจ ด้วยรู้ถึงความในฉันจึงไม่ลนลาน อย่ามาถามรสรักหวานครั้งคราวนั้น อย่ามาทำให้ใจฉันต้องรอนล้า เมื่อรู้ซึ้งแล้วรสชาติเจ็บของน้ำตา เมื่อรู้แล้วจึงไม่บ้าเดินกลับไป
4 สิงหาคม 2545 02:23 น. - comment id 64905
มาร่วมจารึก
4 สิงหาคม 2545 03:34 น. - comment id 64933
เธอกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา จักกะจี๋จัง.... อิอิ
4 สิงหาคม 2545 19:05 น. - comment id 65014
จำในสิ่งที่ควรจำ...ดีจ๊ะ
8 สิงหาคม 2545 23:55 น. - comment id 66028
==== > เธอแนบกายใกล้ชิดใจกระเส่า
12 สิงหาคม 2545 11:50 น. - comment id 66654
กบว. ให้ผ่านมาได้ไงเนี่ย