ผ่านความเจ็บความช้ำจำต้องฝืน และหยัดยืนสู้ผจญบนสองขา จะเผชิญกับมันพร้อมน้ำตา เพียงเพราะว่าไม่มีเธอมาชื่นชม ผ่านความเจ็บความช้ำมากี่หน ยังต้องทนกับมันวันขื่นขม ทรมานแสนเศร้าร้าวระทม และยังจมกับวันวานที่ผ่านมา ผ่านความเจ็บความช้ำทำฉันแย่ คิดถึงแต่อดีตที่มีค่า ต้องกลืนกล้ำจำฝืนกลืนน้ำตา ก็เพราะว่าวันวานนั้นหวานนัก ผ่านความเจ็บความช้ำที่ซ้ำซาก ฉุดกระชากฉันจนจมลงปลัก มีแต่ความหมองหม่นบนความรัก ไม่อาจหักห้ามใจในวันนี้
28 กรกฎาคม 2545 17:51 น. - comment id 63419
เจ็บซักพัก แล้วจะหาย เคยฟังไหม คำดีดีไม่มีให้ บางที เมื่อถามหา คนที่รักไม่ได้เกิดมาให้อยู่ด้วย ทุกเวลา ทุกอย่าง ถูกสร้างมา เพื่อเปลี่ยนไป แปลกไหม คนหนึ่งคน เข้ามาช่วยให้สับสน อ่อนไหว คนบางคนกลับ เข้ามาใส่ใจ หรือบางคน เป็นเพื่อนใหม่ มาพูดดี ในวันที่ คนหายไปหนึ่งคน ก็ได้อีกหนึ่งคนเพิ่ม .. ที่ตรงนี้ ต่างกันเพียงคนแรก คงได้ความสำคัญเต็มดีกรี คนตอบนี้ คงได้แค่แปลกหน้ากัน หายเจ็บแล้ว เปิดใจใหม่ เปิดตา ออกไปทักทาย ฝั่งฟ้านั่น แล้วจะมองเห็นโลกใหม่ น่าผูกพัน เจ็บแล้วยืนเองได้ ไม่น่าอาย