คืนเหงา..เหงาจับใจ ไม่อาจข่มตาหลับไหล..เหมือนทุกครั้ง ลมหนาวพัดกราย..เสียงใจหม่นใหม้ร่ำไห้ลำพัง โอบกอดตัวเองอีกครั้ง...น้ำตาคลอ อ้างว้าง..เหว่ว้า เพื่อนปลอบโยนคือน้ำตา..ปลอบใจท้อ โอบตัวเองแน่นแค่ไหนความอุ่นไอไม่เคยพอ ความเหน็บหนาวไม่เคยฟังเสียงร้องขอ..ของหัวใจ เดียวดายในความมืดหม่น ยิ่งดึกใจสับสน..ยิ่งร่ำไห้ เหว่ว้าเหลือเกินแล้ว...ใจนะใจ ความเหงากักขังฉันไว้...ให้ร้าวไหวทรมาน