หันมาได้ไหม....ที่รัก

burst

ยามต่างคนต่างเมินหน้า
และแอบซ่อนน้ำตาไว้ข้างหลัง
เวลานี้....ช่างเศร้าจัง
หันมาสักครั้ง...จะได้ไหม
ได้แต่คิดไว้อย่างนี้
แต่ปากตัวดี...พูดไม่ได้
มันคงจะเสียเหลี่ยมลูกผู้ชาย
และเหมือนหน้าไม่อายไปง้อเธอ
ก่อนหน้าจะโกรธกัน
มีความสุขทุกวันสม่ำเสมอ
อยากจะให้ทุกวัน..ฉันมีเธอ
และได้พบได้เจอทุกเวลา
หลังจากเราโกรธกัน
แม้มีเธอแต่ฉัน..ก็หลบหน้า
ไม่อยากเห็นแม้แว่บเดียวของสายตา
กลัวจะเห็นใบหน้าที่เกลียดชัง
เธอก็หันหน้าไป
เหมือนไม่อยากใส่ใจคนข้างหลัง
ตอนนี้เธอจะหายโกรธหรือยัง
เห็นสีหน้ายังชิงชังเลือดขึ้นตา
หน้าเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ
คงเกินจะยกโทษเป็นนักหนา
ได้แต่มองผู้คนผ่านไปมา
แต่ไม่อาจจะกล้าหันหาเธอ
อย่าเลย....อย่าอยู่นิ่ง
จงรับความจริงอยู่เสมอ
ฉันอาจทำอะไร...ไม่ถูกใจเธอ
หันหน้ากลับไปเจอเหตุของมัน
ที่รัก....โปรดหันกลับมา
และมองดูที่แววตาของฉัน
มีอะไร...ไม่เข้าใจกัน
ยังหน้าแดงโกรธฉันหรืออย่างไร
เธอเอามือปิดหน้า....
และค่อยๆขี้ต่ำลงมาเหมือนใบ้
อ้าว......ลืมรูดซิบตั้งแต่เมื่อไร
มิน่าเล่า...เธอถึงได้หน้าแดงแดง