ในค่ำคืนที่หนาวเหน็บ ฉันนั่งอยู่มุมเล็ก ๆ ที่ในห้อง มีเทียนเล่มน้อยคอยช่วยส่อง ให้สองตาของฉันได้มองเห็น หยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กๆ ที่เก็บลึกในลิ้นชัก พร้อมกับความทรงจำมากมายบรรจุไว้ เมื่อได้เปิดอ่านข้างในความทรงจำทั้งหลายก็หลั่งไหลออกมา วันนี้มีเรื่องราวที่อยากถ่ายทอด อยากจะบอกให้สมุดได้รับรู้ ความทรงจำมากมายที่มีอยู่ มันพลั่งพรูออกมาเป็นอักษร ความทรงจำไม่ว่าร้ายหรือดี จะถ่ายทอดตรงนี้จากปลายปากกา ความทรงจำที่จะบอกว่า เวลาที่ผ่านมาเรารู้สึกอย่าง อาจรู้สึกสนุกนัก อาจจักมีความเศร้าปนเอาไว้ อาจได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆ ขอเขียนไว้อ่านในยามที่อาจหลงลืม
20 กรกฎาคม 2545 20:52 น. - comment id 61857
เจ้ไอซ์ เจ้อ่านสมุดข่อยเหรอจ๊ะ ต้องใช้แสงเทียนเนี่ยะ ฮ่าฮ่า ไม่รู้เป็นไร ไม่ได้แซวไอซ์นอนไม่หลับอ่ะ
20 กรกฎาคม 2545 22:10 น. - comment id 61875
มีสมุดบันทึกเหมือนกันนะ หน้าปกเขียนไว้ว่า หนังสือเล่มที่ไม่เหมือนใครในโลก บันทึกเรื่องราวต่างๆไว้ ไม่เคยให้ใครได้อ่าน จะอยู่ในตู้ที่ดูแลเป็นอย่างดี สักวัน จะให้คนพิเศษที่สุดได้อ่าน คนที่คิดว่าไม่รู้จะมีจริงหรือเปล่า ... อาจจะต้องเขียนเอง อ่านคนเดียว เหมือนกันค่ะ
20 กรกฎาคม 2545 22:20 น. - comment id 61881
เจ้ามังกิเอ๋ยเดียวก็กรุ๊งเปลี๊ย(ถูกป่าวหว่า)หรอก เขาเข้าถึงอารมณ์ยะต้องจุดเทียนเขียน เดี๋ยวก็แจดกระต่ายซะเลย - อัลมิตรา มีซิซํกวันหวังว่าคงได้มีใครอ่านสมุดเล่มนั้นของเจ้านะ
21 กรกฎาคม 2545 18:02 น. - comment id 62025
ซึ้งจังเลย ไอซ์ โรแมนติกดี แวะมาอ่านดูน่ะ ลึกซึ้งดี ชอบจังเลย เราก้อมีนะสมุดบันทึก เขียนอะไรๆๆเต็มไปหมด ไม่ชอบอยู่อย่างเวลาคนไม่มีมารยาท แอบเอาไปอ่านโดยไม่รู้ มันแย่มากเลยนะ แค่นี้ก่อนนะ