นิราศ ขอนแก่นสู่กทม.(คราไปประกวดบทความ ของบ.สกายไลน์ยูนิตี้ กิฟฟารีน)

-------------------------------(ขึ้นต้นด้วยวรรครับ)
	*โอ้จำใจลาไกลจากเคหา
มองเห็นฟ้าจรดน้ำเมื่อยามลา
เพราะเหตุมาทนลองหมองอาลัย
	*พอถึงวันเวลาพาตื่นเต้น
ออกเส้นทางเดินเพลินสดใส
จากขอนแก่นแดนอีสานบ้านห่างไกล
สู่เมืองศิวิไลกรุงเทพมหานคร
	*มุ่งเข้าสู่โคราชเช้าเก้าโมงเศษ
พ้นจากเขตความรุ่งเรืองเมืองแก่นขอน
หวนคิดถึงมารดาใจอาวรณ์
แม่คงนอนโรงพยาบาลพาลทุกข์กาย
	*จะเอ่ยปากกระดากจิตคิดไม่ตก
คบหัวอกอัดอั้นขั้นสลาย
เหมือนโดนปั่นหัวหมุนจนวุ่นวาย
อยากระบายคายออกบอกออกมา
	*ครู่ต่อมาถึงอ่าวลำตะคอง
นั่งเหม่อมองออกไปเศร้าหนักหนา
มองผืนน้ำกว้างใหญ่สุดไกลตา
แต่ทว่าใจเราเศร้าเหลือทน
	*บนถนนสัญจรแก่นขอนถิ่น
ออกโบยบินฟันฝ่าพายุฝน
ดุจวิหดนกน้อยลอยลมบน
เพื่อดั้นด้นค้นหาคุณค่าตัว
	*ผ่านสระบุรีแลภูเขาเหงาจับจิต
นั่งขบคิดระอาพาปวดหัว
สอบกลางภาคจากมาช่างน่ากลัว
คิดไปทั่วกลัวจนทุกข์ทนใจ
	*เหนือนทีมีเมฆรายอยู่ปลายฟ้า
เหนือแนวป่ามีผาชันอันสูงใหญ่
หนทางย่ำย่างก้าวแสนยาวไกล
ไม่เหนือใจใฝ่ฝันมุ่งมั่นทำ
	*ชั่วหรือดีจะมีใครมองเห็น
ที่อยู่เป็นเช่นเราเข้าถลำ
จนหรือเจ็บค่อยเก็บค่อยจดจำ
การกระทำวัดได้ด้วยใจตน
	*บนถนนคนจรแก่นขอนเก่า
ทอดเรื่องราวสิ่งไร้ไปทุกหน
หนึ่งชีวิตคิดคล้ายกับหลายคน
หากทุกข์ทนกว่าใจใครหลายราย
	*พร่ำบ่นไปขอพักใจเท่านี้ก่อน
ถึงพระนครอยุธยาพาใจหาย
หวนคำนึงคิดถึงแต่พี่ชาย
ที่มุ่งหมายมาเรียนเพียรวิชา
	*ตะลึงหน่อยค่อยเห็นเป็นรุ่งเรือง
ป้ายดอนเมืองติดเยื้องอยู่เบื้องหน้า
รู้แน่ชัดถนัดแน่แก่สายตา
นี่ล่ะหนากรุงเทพเมืองโสภี
	*ถึงตอนบ่ายคณะครท่านพาเที่ยว
แล้วลัดเลี้ยวสวนดุสิตจิตสุขี
เหล่าเด็กเด็กเล่นระรื่นชื่นฤดี
ตัวเรานี้ไม่สนุกทุกข์เหลือทน
	*ตอนเย็นชมดุสิตพระราชวัง
พระที่นั่งวิมานเมฆน่าฉงน
ตอนค่ำชมรัฐสภาคุ้มค่าตน
เหล่าปวงชนใช้ประโยชน์คุณอนันต์
	*บนถนนรถติดไม่นานนัก
สู่ที่พักคุรุสภาน่าสุขสันต์
จะได้พักเอนกายคลายเหนื่อยพลัน
เพื่อแข่งขันบทความการแสดง
	*เช้าแรกเริ่มเติมพลังยังพอสู้
แล้วตรู่ไปกิฟฟารีนเพื่อแถลง
ผลประกวดบทความเริ่มอ่อนแรง
แต่ก็แจ้งใจตนคนคิดดี
	*เปลี่ยนที่พักเข้าโรงแรมอลิซซาเบต
เจ็บใจเข็ดอีกนานผ่านวิถี
ทางชีวิตสู้ต่อไปทุกวิธี
แต่คืนนี้หลับสบายหายเหนื่อยกัน
	*คิดถึงคนใกล้เคียงเมียงมองได้
สุขชื่นใจที่ได้เห็นเช่นในฝัน
ถึงอยู่ไกลแสนโยชน์โปรดสำคัญ
เราเพื่อนกันใจฉันยังอาวรณ์
	*ถึงอยู่ไกลไปจนสุดขอบฟ้า
แต่ทว่าดวงใจใกล้แค่หมอน
เพียงพลิกฟื้นตื่นหาก็อาทร
จะหลับนอนก็สบายมิหน่ายกัน
	*ณ เซ็นจูรี่ปาร์ครับรางวัล
เสร็จก็พลันมุ่งกลับบ้านอย่างสุขสันต์
แวะเข้าห้างลาดพร้าวเซ็นทรัล
คนอื่นนั้นจ่ายสนุกสุขไม่เบา
	*หวนคำนึงถึงกรุงเทพเมืองโสภา
รถไฟฟ้าสาธารณูปโภคไม่เงียบเหงา
การจราจรคมนาคมทั่วเมืองเรา
เมืองหลาวงเรากรุงเทพมหานคร
	*จบนิราศการแข่งขันครั้งหนึ่งใหญ่
นิราศไว้ด้วยใจรักเป็นอักษร
ขอทำสิ่งสบายใจใช่ทุกข์ร้อน
จักเป็นพรประเสริฐที่เกิดมา....^-^