อ่านไปก็เท่านั้น...กลอนวันนี้

burst

จรดปากกาปล่อยวาจาเป็นอักษร
มาร้อยเรียงสำเนียงกลอนวอนหวานหวาน
ให้ซึ้งรับจับใจในวันวาน
และตราตรึงนิรันดร์กาลในหัวใใจ
เลือกกระดาษสีชมพูดูหรูดี
แถมน่ารักออกอย่างนี้ดูสดใส
มีกลิ่นหอมอ่อนอ่อนเพื่อผ่อนคลาย
หมึกปากกายังไม่วายกลิ่นละมุน
เขียนหนึ่งบทแทนคำรักนับหมื่นพัน
ให้เธอล่องลอยดุจฝันเหมือนปุยนุ่น
ให้กรุ่นรักอบไอในใจคุณ
กลอนหวานหวานที่ลงทุนทั้งหัวใจ
มันผ่านไปนานแล้ว..........
นานจนฉันแน่แน่วเกินสงสัย
กลอนหวานหวานในวันนั้นสะท้านใจ
แทบอาเจียนนึกคราใด....ทำร้ายกัน
ตอนนั้นมันแต่งไปได้ยังไง
ไปโดนเล่ห์เสน่ห์ใด...ไหงเป็นงั้น
ตั้งแต่เกิดก็เพิ่งรู้คุณค่ามัน
ว่าไอ้กลอนบทนั้น....เป็นยังไง
คำหวานหวานที่หว่านไว้เป็นกลอน
มันคุ้มค่ากับที่ย้อนคืนมาไหม
ต่อให้หวานกว่านั้นอีกเท่าไร
ก็ไม่อาจดึงใจมารักกัน
อ่านไปก็เท่านั้น....กลอนวันนี้
ไม่เหลือแล้วสิ่งดีดีในกลอนนั้น
ที่เคยหวานเจียนตาย...เสียดายมัน
รู้อย่างนี้.......ไม่รักกัน......ก็คงดี
ให้จ๊ะจ๋า...โอ้ที่รัก....รักนิรันดร์
คำเพราะเพราะอย่างนั้น...ในวันนี้
เพียงแค่คิดจะแต่ง....ขึ้นซักที
เป็นไมเกรนขึ้นอย่างนี้....ไม่ดีเลย