เพราะ...เธอคือคนแรก...ของความรู้สึก...ที่งดงาม ฉันเลยตั้งคำถาม...ถามเธออยู่ร่ำไป เธอรักฉันหรือเปล่า...เวลาฉันคนนี้...ต้องนอนร้องไห้ แล้วเหตุผลข้อไหน...ที่เธอจากไป...โดยไม่กล่าวคำ...ร่ำลา เธอรู้ไหม...ฉันคนนี้...ต้องปวดร้าวซักแค่ไหน เวลา..ที่ต้องทน...อยู่กับความเหงาเหว่หว้า ต้องการหาใคร...สักคน...มาปลอบใจ..ลบลอยเกลื่อน...ลอยคราบน้ำตา แต่กลับไม่มี...ใคร...กลับมา...ช่วยเช็ดน้ำตา...ของฉัน...ที่หลั่งริน ทุกครั้งที่ฉันพูดว่า..รักเธอ เธอรู้ไหม...ฉันรักเธอ...จวบจนฟ้านี้จะสิ้น แต่เธอกลับไม่รัก...หรือว่าเพราะอะไร...ถึงทำตัว...ชาชิน ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง..บางสิ่ง...อาจเป็นเพราะ...ฉันคนนี้...ที่ผิดเอง ฉันคิดว่าการที่เรา...รัก...ใครสักคน ควร...บอก...เขาไป...ตรงตรง...ไม่สับสน...ในความรู้สึกของตัวเอง แต่นี่เหมือน...คำที่บอกรัก....คือการข่มเหง ฉันเลยหวั่งเกรง...ว่ารักนั้น...อาจจะทำร้ายตัวเองกับคำที่บอกว่า...รักเธอ หนึ่งร้อยล้าน...พันคำ...ความรู้สึก ส่งสำเนียง...ส่วนลึก...ถึงเธอ...สม่ำ...เสมอ อาจเป็นคำ...ง่ายง่าย...3คำ...ที่เธออ่านจน...เบลอ แต่อยากให้เธอรู้...ไว้...นะเออ...ว่าคือ...เรื่องจริง...ฉันรักเธอนะ ...บอกให้จนเบื่อเลย รักเธอคนเดียวตลอดไป...น้องเจน (บอกให้จนเบื่อเลย)
หว่ออ้ายหนี่ 14 ก.ค. 2545 03:16 น. - ID 18570 
795
4
0
14 กรกฎาคม 2545 07:10 น. - comment id 60831
อิ อิ กลอนเพราะจังค่ะ
14 กรกฎาคม 2545 10:58 น. - comment id 60851
อ่านะ ค่ะ น้องเจนจะได้อ่านไหมเนี่ย อิอิ
14 กรกฎาคม 2545 15:00 น. - comment id 60922
คงไม่ผิดหรอกมั้ง แต่มันอยู่ที่ว่า บอกถูกที่และเวลารึป่าวเท่านั่นเอง
15 กรกฎาคม 2545 11:07 น. - comment id 61101
อืมมม... ชอบครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
