..เวิ้งฟ้าช่างเหน็บหนาว เกรงว่า..ดวงดาวจะสั่นไหว แค่ฉันมองจากหน้าต่าง..ตรงพื้นดินไกล ยังรู้สึกเหน็บที่ใจ..อีกหนาวกายเช่นกัน ..หรือเพราะรู้สึกว่าโดดเดี่ยว อยู่ในโลกส่วนตัวคนเดียว..กระนั้น จึงมองอะไร-อะไร..ด้วยใจหวั่น อยากลบลืมมัน..แต่กลับยากเย็น ..เมื่อไหร่..แล้วมันเมื่อไหร่ ฉันเฝ้าถามความเป็นไป..ในความซ่อนเร้น ไม่มีเขา..ไม่มีใคร.. ทำไมเหมือนโลก เฉยชาเป็น ห้องที่เคยอบอุ่นของฉัน..ก็ยิ่งเยือกเย็น - เกินพรรณา ............. ฉันไม่เข้าใจ ....................
11 กรกฎาคม 2545 15:36 น. - comment id 60345
กลอนดูเหงาจัง
11 กรกฎาคม 2545 23:39 น. - comment id 60418
เค้าว่าคนที่บอกว่า เหงา คือคนที่ต้องการความรัก จริงไหมพี่
12 กรกฎาคม 2545 22:04 น. - comment id 60570
เอ...อย่างนี้ไม่เข้าใจหรือไม่อยากตอบหัวใจให้มันชัดๆกันแน่นะ...สงสัยๆ
13 กรกฎาคม 2545 09:30 น. - comment id 60627
...เหงา...เศร้า...จัง
13 กรกฎาคม 2545 17:21 น. - comment id 60679
ช่วงนี้มีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึป่าว เค้าว่าคนที่ไม่เข้าใจตัวเอง คือคนที่ไม่กล้ายอมรับความจริง ยังไงก็ขอให้ผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยกำลังใจของตัวเอง(ดีที่สุด) แล้วกลับมาเป็นผู้ชายคนเดิม คนที่มีหัวใจอบอุ่นเหมือนเคยนะจ๊ะ
15 กรกฎาคม 2545 00:02 น. - comment id 61033
พักตรงนี้ดีกว่า หยุดและพักให้คลายหายเหนื่อย สายลมไหวโชยเอื่อย เหนื่อยคลายได้แรงกลับคืนเหมือนเดิม เพราะทางนั้นไกลอยู่ และไม่รู้ต้องเดินอีกไกลเท่าไร มีเรื่องราวมากมาย ที่ยังคอยให้เราเข้าไปพบเจอ ที่ตรงนี้นั้นมีต้นไม้ มีร่มเงาให้นอนสบายพักผ่อน ลมไม่แรง แสงแดดไม่ร้อน มีฟ้าเอาไว้ห่อนอนและรักแท้จริงใจ พักตรงนี้ดีกว่า เหนื่อยมานานกับความสับสนวุ่นวาย นอนเถอะนอนให้สบาย ตื่นขึ้นมาแล้วเดินต่อไปตามทาง ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ เหนื่อยก็พักก่อนนะคั๊บผม......ขอให้กำลังใจแข็งแรงในเร็ววัน