..บันทึก หนึ่งหน้ากระดาษ ฉันเขียน-วาดความรู้สึก ..นับร้อย เวลาว่าง..ที่อยู่ระหว่างการรอคอย มีตัวหนังสือไม่น้อย..เป็นเพื่อนใจ ..ฝัน..อยากได้ผืนฟ้าเป็นบันทึก และนึก..จะเขียนอักษรใหญ่-ใหญ่ คนอ่านใต้ฟ้า..จะไดรู้ว่า ฉันคิดอะไร โดยที่ไม่ต้องตะโกนออกไป..ให้ใครได้ยิน ..นั่นแหละ..ก็แค่ฝัน นึกไปก็เท่านั้น..สัมผัสเพียงกลิ่น จะหอมแค่ไหน..ยังไงเราก็ -มนุษย์เดินดิน- ได้เพียงจินตนา..เหมือนว่า จะสุขพอ ..สมุดเล่มเล็ก-เล็ก -ธรรมดา ดูเหมือนจะมากค่า..กว่าที่ฝันขอ เอาล่ะ..ฉันจะเริ่มเขียนต่อ เพื่อไม่ให้ความจริงต้องหยุดรอ..อีกต่อไป ..คือ ..บันทึกการเดินทาง มีถ้อยคำเบาบาง..จากอารมณ์อ่อนไหว คนอื่นจะสนหรือไม่..ไม่เป็นไร ฉันขอและหวังแค่ *เข้าใจตัวเอง*..มากกว่าที่ผ่านมา (ก็พอ) ******************************************************************* ..วันนี้ เขียนด้วยอารมณ์เคว้งคว้างยังไงไม่รู้ ไม่เข้าใจ ... แต่....อีกประเดี๋ยว ...คงเข้าใจ.... เฮ้อ
11 กรกฎาคม 2545 14:25 น. - comment id 60334
หายเคว้งเร็วๆล่ะ.....นะ
11 กรกฎาคม 2545 15:33 น. - comment id 60342
โห...ตรงใจ
11 กรกฎาคม 2545 22:47 น. - comment id 60395
สู้สู้ค่ะพี่ขา ~o^
13 กรกฎาคม 2545 09:32 น. - comment id 60628
...ต้องเข้าใจตัวเองให้ได้ก่อนเนาะ... เปงกำลังใจให้เช่นเคยค่าาาา
13 กรกฎาคม 2545 17:13 น. - comment id 60678
ลองย้อนกลับไปอ่านบันทึกที่ผ่าน ๆ มาสิ เพื่อบางทีเราอาจพบตัวเองในบันทึกเก่า ๆ นั้นก็ได้ พบเจอตัวเองเมื่อไรอย่าลืมเขียนบันทึกมาเล่าให้ฟังบ้างแล้วกันนะ ^-^