ร้อนอกร้อนใจยามใครด่า อย่าโมโหโกรธาเค้าว่าไว้ เอาน้ำเย็นเข้าลูบประโลมใจ หนึ่งถึงร้อยนับไว้ให้ใจเย็น บางทีสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า อาจมีมากกว่าคำด่าที่ตาเห็น ปล่อยสมองรับไว้ใจเย็นเย็น สิ่งที่เป็นอาจไม่นึกค่อยตรึกตรอง อันว่าโกรธคือโง่...โมโหคือบ้า นี่ของกูยึดมาเป็นเจ้าของ แท้จริงไร้สิ่งที่จับจอง ไร้สิ่งที่เป็นเจ้าของนิรันดร์กาล ยึดมั่นตัวกูของกู เสียไปแล้วหดหู่น่าสงสาร ยึดเอาไว้ในใจทรมาน อยู่ในวัฏสงสารคนมีกรรม แม้บางครั้งอยากเอาน้ำกรดสาดหน้า เอาน้ำเย็นลูบตาให้ชื่นฉ่ำ คิดให้ดีก่อนตัดสินใจทำ นึกถึงผลของกรรมก่อนทำใคร
9 กรกฎาคม 2545 18:02 น. - comment id 59851
อ่านะ คิดถึง burst นะ แต่ทำไมอารมไม่ดีจังเลย ห่างหายจากกลอนไปทำไรมาจ๊ะ
9 กรกฎาคม 2545 19:11 น. - comment id 59873
เอาน้ำเย็นเข้าลูบและเอาจูบเข้าขย่ม แล้วไปนั่งตาก-ลม สูดยาดมแก้สงสัย โลกนี้จริง หรือหลอก มันจะบอกได้อย่างไร น้ำเย็นรินหลั่งไหล.... คงจับไข้แน่นอน... แหะ แหะ จายเย็นๆคับคุณ burst ผมชอบอ่านกลอนคุณนะครับ
9 กรกฎาคม 2545 22:12 น. - comment id 59893
จายเย็นไว้ดีแล้วจ๊ะ เอาชนะความโกรธได้คือ ยอดคน
9 กรกฎาคม 2545 23:24 น. - comment id 59928
เย็นเข้าไว้นะ...
10 กรกฎาคม 2545 00:48 น. - comment id 59939
อาเมน.. ยุบหนอพองหนอ
10 กรกฎาคม 2545 01:19 น. - comment id 59949
อยากเอาน้ำแข็งลูบหลังอะจ้า... อิอิ
10 กรกฎาคม 2545 09:43 น. - comment id 60007
ยุบ หนอ พอง หนอ อิ อิ
10 กรกฎาคม 2545 09:51 น. - comment id 60013
อืม ชอบกลอนบทนี้ของคุณ brust จังค่ะ ขอเก็บเอาไว้ได้ไหมเนี่ย มันช่างถูกใจเจงๆ
10 กรกฎาคม 2545 17:03 น. - comment id 60072
ใครจะเก็บหรือเอาไปขายก็ได้ครับ ถ้ามันมีประโยชน์ได้ขนาดนั้น
10 กรกฎาคม 2545 21:17 น. - comment id 60113
นับแค่ 2 ก้อไม่ไหวแล้ว นี่นับถึง 100 เลยหรอ