ฉันเป็นอะไรในสายตาเธอ แค่คนพร่ำเพ้อใช่หรือเปล่า ไม่มีความหวังยังตามเป็นเงา เหมือนคนขลาดเขลาไม่เข้าใจ ฉันเป็นแค่เพียงคนธรรมดา รักคนเย็นชาไม่หวั่นไหว ภูผาที่ว่าสูงตระหง่านไกล ยังแกร่งไม่เท่ากับใจของเธอ ฉันเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่มีใครคิดถึงยามพลั้งเผลอ เป็นแค่คนผ่านมาเพื่อเจอะเจอ เป็นแค่คนรู้จักเธอธรรมดา
9 กรกฎาคม 2545 09:50 น. - comment id 59778
ฉันเหงาฉันอ้างว้างว้าเหว่ ดั่งชื่อทะเลฝันฝันไปมิรู้สิ้น ในความรักฉันเจ็บปวดเป็นอาจิณ จนร่างสิ้นใจแหลกยับกับตะวันลา... โคลอน..ขวัญมาขอบคุณนะคะ ที่เป็นกำลังใจให้เสมอมา ขอบคุณจริงๆที่มีน้ำใจกับขวัญซาบซึ้งใจมากเหลือเกินค่ะ
9 กรกฎาคม 2545 11:38 น. - comment id 59788
เพราะดีนะคะ ชอบ
9 กรกฎาคม 2545 16:18 น. - comment id 59834
(o^___^o)
9 กรกฎาคม 2545 17:16 น. - comment id 59848
ชอบจังเลยค่ะ พี่โคลอน
9 กรกฎาคม 2545 21:58 น. - comment id 59891
นั่นสิเนอะ ฉันก็เป็นแค่นั้นเอง
9 กรกฎาคม 2545 22:38 น. - comment id 59911
โอ...ชอบจังเลยจ๊ะ
10 กรกฎาคม 2545 02:04 น. - comment id 59959
เป็นอะไรดีละ.... อยากเป็นอะไรบอกพี่มาจิ... พี่จะเสกให้เป็นไง.... ในเรื่องสั้น อิอิ มะรุมะชิ เป็นสายฝน ฉ่ำเย็น เช่นฉะนี้ เป็นน้องพี่ ก้อได้ เอาไหมเล่า เป็นหนึ่งเดียว ในใจ ให้เป็นเงา แต่พี่ว่า...เป็นโคลอน อย่างเก่าก้อแย้วกัน เอ้า... บอกมาว่าจะเปงอาใย เพ่กลุ้มใจแย้วนะ ไอ้น้องฉัน มะรุว่า อยากเปง อะไรกัน ว่าเข้านั้น...งั้นให้ ไปเปงแมว.... เหงบทกลอน โคลอน เขียนซะดี แย้วไหงพี่ มาทำเสียอีกแย้ว มะรุมะชิ ก้อพี่อะซนเหมือนลูกแมว ตะแง้ว ตะแง้ว มาแย้วจ้าโคลอน..... อิอิ อุอุ อะอะ มาแหย่อาจารย์ฝนจัง.....
10 กรกฎาคม 2545 09:21 น. - comment id 60000
ฉันเป็นฉันเอง อิอิ... (O^____^O)
10 กรกฎาคม 2545 18:14 น. - comment id 60087
(=^____^=) แง๊ววววววววววว
13 กรกฎาคม 2545 16:29 น. - comment id 60672
เพราะนะ