กว่าจะถึงวันนี้

อ้อ

กว่าจะถึงวันนี้
กว่าจะถึงวันนี้
นานนับปีกว่าใจจะได้ตระหนัก
ทีละน้อยทีละน้อยค่อยฟูมฟัก
ใช่รู้จักแล้วจู่จู่จะรู้ใจ
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นชีวิต
ตัวน้อยนิดต้องเฝ้าเอาใจใส่
กว่าจะเกิดกว่าจะรอดจะปลอดภัย
แม้เติบใหญ่ยังต้องคอยอยู่ดูดี
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นต้นไม้
กว่าจะได้ดอกงามอร่ามสี
ต้องเอาใจให้น้ำตามวิธี
แต่งกิ่งก้านที่ไม่งามตามรูปทรง
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นน้ำใส
ต้องมิให้น้ำขุ่นด้วยฝุ่นผง
เป็นน้ำทิพย์น้ำใสน้ำใจตรง
ไม่น้ำลงน้ำขึ้นให้มึนเมา
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นก้อนหิน
ต้องสร้างถิ่นสร้างทางสร้างภูเขา
ไม่ทำร้ายใช้ขว้างระหว่างเรา
ต้องขัดเกลาเหลี่ยมแง่ให้แลงาม
ถ้าความรักเปรียบเป็นเช่นนกน้อย
จะต้องปล่อยบินป่าอย่าไปห้าม
ให้เสรีมีสิทธิ์อย่าติดตาม
รักด้วยความเชื่อใจไปแล้วมา
รักอาจเป็นอะไรได้ทุกอย่าง
เป็นฟ้ากว้างบเป็นลมไกวเป็นไฟป่า
เป็นยาพิษเป็นน้ำผึ้งเป็นน้ำตา
มีคุณค่าและทำลายได้คล้ายกัน
รักจึงยากหนักหนากว่ารู้จัก
และยากนักจะดำรงให้คงมั่น
ไม่รักจริงหรือจะกล้ามาฝ่าฟัน
ไม่สำคัญหรือจะทนจนวันนี