ป่า
ปีกฟ้า
หยาดหยดน้ำโปรยปรายมาจากฟ้ากว้าง
กลบเลือนลางพรางตะวันอันเฉิดฉาย
แผ่นดินชุ่มโอบอุ้มน้ำตามดินทราย
มวลแมกไม้คลายเร้าร้อนตอนฝนพรำ
จากป่าเหลืองแปรเปลี่ยนมาเป็นป่าเขียว
เกิดกลมเกลียวเริ่มสมดุลจากบอบช้ำ
พลิกฝันฟื้นคืนเรื่องราวคราวกระทำ
ชื้นชื่นฉ่ำธรรมชาติวาดคืนมา
แต่สายฝนเพียงเสี้ยวหนึ่งซึ่งโปรยปราย
คงซึมทรายแทรกดินซ่านผ่านหินผา
แล้วระเหยเหือดแห้งน้ำตามเวลา
เกิดคุณค่าพริบตาเดียวก็หายไป
แม้ไม่อาจบังคับฟ้าว่ากล่าวฝน
ให้ร่วงหล่นตกบ่อยตามความอยากได้
แต่สามารถขบครุ่นคิดว่าจิตใจ
อย่าตัดไม้ทำลายป่ากว่านี้เลย...