ผืนดินและดวงดาว
ลัพธ์
ดินเอย....แม้ไม่เคยได้สัมผัสดาวเด่น
อีกทั้งเป็นไปไม่ได้ที่จะเคียงใกล้
ดาวเอย....เจ้าอาจอยู่ไกลแสนไกล
บางทีในใจเจ้าอาจปราถนาดิน
ดิน....เจ้าเห็นดาวในคืนไม่มีแสงจันทร์
ดาว....เจ้าเปลี่ยนผันตามกระแสแห่งฤดู
ดิน...เจ้ายังมีเมฆมีอาทิตย์มีพระจันทร์วนเวียนกันเฝ้าดู
ดาว....เจ้าก็ยังเคียงคู่อยู่กับดินตลอดกาล
ดินเอย....เจ้าไม่เหงาหรอก ไม่มีใครบอกเจ้าหรือ
ว่าเจ้าก็คืออวัยวะของดวงดาว
เป็นผิวหนังของดวงดาวที่ชื่อว่าโลก
ดาวเอย....รู้ดีว่าเจ้าเห็นค่าที่แท้จริงของดิน
ไม่มีใครพรากจากใคร
เพราะยังคงอยู่ด้วยกันตลอดไป
ตราบใด.....ก็ตราบนั้น