ขอเพียงได้เก็บเธอไว้..

กาดาษ

แสงดาว..ยังคงพราวพร่าง
บนฟ้ากว้าง..ยังมีจันทร์กระจ่างใส
ลึกที่สุดในใจดวงนี้..ยังคงมีความห่วงใย
แอบส่งไปให้คนของใจ..ที่อยู่แสนไกล..ในทุกค่ำคืน

ราตรีนี้..ยังอีกยาวนาน
ทุกวินาทีที่ผ่าน..ฉันทรมาน..กับการทนฝืน
ไม่อาจหลับตานอน..เพราะยังอาทร..เกินกว่าจะกล้ำกลืน
จะมีบ้างไหมสักคืน...ที่จะมีเธอมายืนข้างกาย   

คิดถึงเธอมาก..คืนนี้
แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี..เมื่อเวลานี้..เธอคนดีเงียบหาย
อบอุ่นใจบ้างไหม..กับความห่วงใย..ที่ฉันส่งไปให้มากมาย
หรือเธอจะลืมไปแล้วว่ายังมีใคร..ที่ต้องทนเหงาเดียวดาย..เพียงลำพัง

จดหมายฉบับแล้วฉบับเล่า..ที่ฉันส่งถึง
กลั่นออกมาจากห้วงคำนึง..ของใครคนหนึ่ง..ที่ยังคงมีความหวัง
แม้เธอจะไม่ตอบกลับมา..และแม้น้ำตาจะต้องรินหลั่ง
แต่เธอรู้ไหม..ว่ารักในใจไม่เคยจาง..เรื่องราวความหลังยังฝังใจ

ฉันเชื่อว่า..ในสักวันหนึ่ง
เธอจะรู้สึกลึกซึ้ง..และเข้าใจถึงความหมาย
ความรักที่เคยให้เธอ..ถึงแม้ไม่ได้พบเจอ..ก็ยังเป็นเธอที่มีค่ามากมาย
แม้ตอนนี้ต้องทนอยู่กับความเหงาเดียวดาย
ขอเพียงได้เก็บเธอไว้..เป็นคนของใจก็พอ