มันท้อ และ เหนื่อยนัก ฉันฟุ่มเฟือยความรัก มากไปไหม เธอจึงอิ่มเอียน จนเปลี่ยนไป ไม่รับรู้ ไม่เข้าใจ และเหลือทิ้งไว้ เพียงคำลา สีของฟ้าที่เคยเป็นสีชมพู ถึงได้ดูหดหู่..กลายเป็นสีเศร้า .เหว่ว้า คืนที่ร้องไห้..และไม่มีใครซับน้ำตา ฉันรู้สึก..ว่าโลกไม่มีแม้แม้แต่วันข้างหน้า..ให้หายใจ
27 มิถุนายน 2545 16:27 น. - comment id 57932
วันนี้เธออาจเงียบเหงา กับวันคืนเก่าๆที่เลือนหาย แต่อย่าลืมความรักอีกมากมาย ที่โอบล้อมข้างกายคอยดูแล
27 มิถุนายน 2545 18:13 น. - comment id 57962
ชอบจัง เลย พี่นัน
28 มิถุนายน 2545 01:48 น. - comment id 57986
ขอบคุณ ทั้งสองกำลังใจเลยนะจ๊ะ..