สงบนิ่งแต่งดงามยามเคลื่อนไหว ระทึกห้วงหัวใจให้ฝันหา ประทับรอยดวงพักตร์ปักอุรา เมื่อดวงตาเราสองมองสบกัน บุพเพสันนิวาสอำนาจกล้า ดั่งมนตราร่ายเป่าให้เฝ้าฝัน อยากจะหยุดเวลาทิวาวัน อยู่อย่างนั้นเพื่อให้ใจสองคน เหตุอันใดไยวจีที่อยากเอ่ย กลับนิ่งเฉยหวาดกลัวมัวสับสน เข้าไปหากลับหวั่นไหวในกมล ดั่งปากตนถูกเก็บเย็บติดกัน ใครจะหยุดฉุดรั้งยั้งเวลา จึงสิ้นท่าเลยช่วงห้วงความฝัน พักตร์งดงามคลาไคลหายไปพลัน ยืนนิ่งงันฝันค้างอยู่กลางทาง ฯ
ภีม 18 ก.ค. 2544 23:14 น. - ID 1737 
1203
0
0
19 กรกฎาคม 2544 00:52 น. - comment id 5631
โดนใจเลย คิดได้ไง
19 กรกฎาคม 2544 00:58 น. - comment id 5632
ขอบคุณครับหิริโอตัปปะ
19 กรกฎาคม 2544 01:34 น. - comment id 5635
อิอิ...เพราะมากจ้า..ภีม.ชอบ
19 กรกฎาคม 2544 07:39 น. - comment id 5664
ย้ายไปขึ้นท่าพระอาทิตย์ซิจ๊ะเผื่อจะพูดไรออกมั่งฝั่งข้างสะพานปิ่นเกล้าอะกลอนเพราะมากนะครับ
19 กรกฎาคม 2544 10:19 น. - comment id 5691
กลอนเพราะมากครับ ภีม ... มาชื่นชมฝีมือครับ
19 กรกฎาคม 2544 14:08 น. - comment id 5722
ภีมแต่งได้เพราะจริงๆ ค่ะ (เราชอบ)
19 กรกฎาคม 2544 22:33 น. - comment id 5737
ขอบคุณครับทุก ๆ คน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
