อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า

ตฤณ

อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า   
แพรวากับยังแคร์  
---------------- 
อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า
ด้วยการที่เธอเข้ามาแล้วไม่ห่วงหากันได้ไหม
ช่วยตอบฉัน ว่ามันเป็นเพราะอะไร
จึงได้ปล่อยให้ฉันน้อยใจอยู่ทุกวัน
มันเจ็บที่สุด..ก็ตรงที่ใจ
ที่มีเธอยู่ใกล้แต่กลับคว้าอะไรไม่ได้ ให้ความฝัน
หอบรักมาไกล  แต่ถูกผลักใสไม่สำคัญ 
ไม่สงสารกันบ้างหรือคนดี
ฉันเป็นผู้หญิง ที่แค่ต้องการรักเธอ
และอยากพบเจอความรักจากเธอที่มากกว่านี้
ถ้ายังรักอยู่ก็    ช่วยทำให้รู้ที
หากว่าความฝันมันเยินยี   จะได้รีบทำใจเสียที ก่อนจะสายเกิน 
ตฤณ
เธอไร้ค่า . . ที่ไหนกัน
--------------
บางครั้งนะกับความรู้สึก
ที่ทำให้ใจเธอคอยนึกอยู่อย่างนั้น
คำว่า ไร้ค่า เธอช่างสรรหามาพูดกัน
ทั้ง ๆ ที่ใจของฉัน คงมั่น รักเธอ
รัก หรือ ไม่รัก เธอสัมผัสได้ที่ตรงไหน
ถึงได้คิดน้อยใจ อยู่อย่างคนพร่ำเพ้อ
ถ้ารักคือการคอยห่วงหา มาให้เห็นหน้าพบเจอ
ก็คงพอกับการที่ทำให้เธอน้อยใจ
เพราะคำว่ารักเลยไม่มีคำว่าสงสาร
หรือเธอต้องการแค่อย่างหลังเอาไว้
ที่รัก . . เธอสัมผัสได้ในแววตาอุ่นไอ
ถ้าเธอรักฉันได้ .. ก็ต้องเข้าใจฉันได้ เช่นกัน