..เจ็บแล้วจำ..
ตะวันทอแสง
สายสัมพันธ์ ผ่านผิวเผิน อย่างเขินขัด ถึงจะวัดด้วยอะไร ก็ไร้ค่า
แต่จะไม่ น้อยมาก หากสายตา ที่ฟ้องว่า ..หัวใจไม่ต้องการ
อยากให้เธอ ย้อนถาม ..ถึงความหลัง เถิดสักครั้ง ก่อนมัน ..จะผันผ่าน
ใครที่เริ่ม ทดท้อ ..เมื่อรอนาน ใครช่วยสาน ..ความฝัน..วันต่อวัน
เริ่มต้นด้วย ความฝัน อันสูงส่ง เมื่อจบลง ด้วยความหมาย ง่ายและสั้น
จะอะไรอีก ..นอกจาก หลอกกัน ทั้งที่ ฉันนั้น ไม่ ได้ ..หลอกเธอ
คิดว่าอยู่ ในโลก ความโชคร้าย แต่ว่า หลาย หลายครั้ง ที่ยังเผลอ
เพราะโชคดี ดลให้ เราได้เจอ ซ้ำเสนอ..ความรันทด..เป็นบทเรียน
ไม่ต้องใช้ ..เวลา..มาตัดสิน หวังพังภินท์ ทั้งที่ฝัน ไม่ทันเปลี่ยน
เธอหาเหตุ เมินหมาง อย่างแนบเนียน จึงไม่เพียร เข้าใจ อะไรเลย
สำหรับ ฉัน ผิดหวัง เป็นครั้งแรก จึงไม่แปลก ที่ไม่ ผ่านไปเฉย
เธอจะเย้ย ก็พร้อม ยอมให้เย้ย แต่จะเอ่ย ..คืนดี.. ไม่มีทาง