ขอฉันกลับไปเป็นคนเดิมดีกว่า เธอจะมารั้งฉันไว้ทำไม ในเมื่อเธอมีอีกหลายคนตั้งมากมาย ขาดฉันไปเธอคงไม่ตายใช่ไหมเธอ ฉันอาจจะเจ็บในครั้งแรก ที่ต้องแลกกับการไม่มีเธอ แต่หัวใจคงไม่บอบซ้ำเสมอ เมื่อไม่มีเธอมาทำลาย ขอกลับไปเป็นคนเดิมที่ฉันเป็น คนที่ดูเหมือนเช่นไม่มีใคร คนที่หัวใจดูไม่เคยหวั่นไหว คนที่ใครๆเห็นว่าเย็นชา เพราะความเหงานั้นคือเพื่อน คอยย้ำเตือนเมื่อเราเจ็บ เป็นบาดแผลเล็กๆ ที่เจ็บเกินเยียวยา ยังไม่อยากหาใครมาช่วยบรรเทา เพราะความเหงายังเตือนว่า ใจที่เจ็บซ้ำมา ยังเหนื่อยล้าเกินทานทน