เช้าวันนี้น่ายินดีมีสุขใจ ฟ้าแจ่มใสไร้เมฆฝนมอมปนเปรื้อน อากาศดีมีหมอกค่อยลอยคล้อยเคลื่อน โรยลอยเลื่อนเป็นเพื่อนน้ำสวยล้ำจริง น้ำใสเย็นจนแลเห็นผิวเป็นฝ้า ด้วยหมอกหนาดั่งม่านขาวสกาวยิ่ง ค่อยเคลื่อนผ่านซึมแผ่ซ่านเนิ่นนานจริง ไหลอ้อยอิ่งน้ำเย็นนิ่งในยามนี้ ริมฝั่งน้ำหมอกลอยย่ำเคลื่อนย้ำทั่ว ม่านหมอกมัวพาดพรมหญ้าน่าสุขี รอแสงแดดส่องแผดเผาเช้าวันนี้ ไล่หมอกรี่ให้เลื่อนไหลไปไกลตา พอลำแสงแห่งตะวันพลันสาดส่อง แสงแดดต้องส่องแผ่วผ่านม่านหมอกหนา หมอกจางหายเสื่อมสลายไปในพริบตา ลาทุ่งหญ้าผิวหน้าน้ำเลิกย่ำยี
นกตะวัน 22 มิ.ย. 2545 08:34 น. - ID 17076 
746
6
0
22 มิถุนายน 2545 08:58 น. - comment id 57084
ทะเลหมอก...ขวัญเคยเห็นทะเลหมอกที่พีพี ตอนนั่งเรือกลางทะเลเดียวดายกับเด็กขับเรือคนเดียวไปสนอร์เกิลกันที่..ฝนจะพรำพรำและหนาวจับใจ..ตอนนั้นอกหักและจำได้เด็กเรือร้องเพลง....ของนูโว..รักก็เกมก็เกมอะไรสักอย่าง..เจ็บช้ำครวญครางไม่นานก็หาย.... บรรยากาศตอนนั้นทำให้ขวัญร้องไห้โฮออกมาเหมือนเด็กๆเลยค่ะ..ขวัญเขียนเรื่องนี้ไว้ชื่อเรื่อง..
22 มิถุนายน 2545 09:08 น. - comment id 57085
น้ำจรดฟ้า..... ทะเลขวัญ น้ำจรดฟ้า..... ใจของดาหลา กำลังระบมด้วยพิษรัก.........ทะเลตรงหน้าที่เคยมองว่าแสนงาม มาวันนี้..ไม่งามเหมือนดั่งเก่า.................. ดาหลาเช่าเรือลำเล็กๆ ออกมา กลางทะเลกว้าง......มีเด็กชายผิวคล้ำ เกรียมแดด เป็นนายท้ายเรือ....ดาหลาไว้ใจประสบการณ์ทางทะเลของเด็กชายคนนี้ที่มีมากกว่าอายุจริง ...ดาหลานุ่งโสร่งผ้าปาเต๊ะ แบบสาวชาวเกาะ พันทับชุดว่ายน้ำ เนื้อตัวดาหลาคล้ำแดด ไม่แพ้กัน ดาหลาออกมาท้าทายสายลมร้อน..และแสงแดดกล้า..กลางทะเลมาเป็นอาทิตย์แล้ว ใจที่ร้าวระบมด้วยความรานร้าวใจ.......... ค่อยๆลดออาการลง......... ผืนน้ำทะเลสีเขียวเข้มราวมรกต....ตัดกับขอบฟ้าสีน้ำเงินเข้ม....ไร้ขอบเขต...... ความเวิ้งว้างของโลกสีคราม ..กับ..ความอ้างว้างทางใจ..ผสมปนเปกลมกลืนกันไป ภายในใจ อันบอบช้ำดวงน้อยของดาหลา......ความนิ่ง...เงียบ..ของผืนน้ำรายรอบ...ทำให้ใจดวงร้าว ค่อยๆสงบลง.....อย่างช้าๆ....... โลกตรงหน้าเหมือนมีดาหลาเพียงผู้เดียว.............. ดาหลามาที่เกาะเล็กๆแห่งนี้..มีเต้นท์ ..และเสบียงมาพร้อมที่จะค้างคืน......... ทอดสมอเรือแล้ว..เด็กชายตัวน้อยจะเป็นผู้ช่วยนางเอกทำทุกอย่าง.....กางเต้นท์... และเตรียมฟืนไว้สำหรับก่อกองไฟในยามค่ำคืนที่กำลังจะมาเยือน........ ดาหลาเดินย่ำเท้าไปเรื่อยๆตามริมหาดทรายขาวยาวเหยียด.....รอยเท้าบนผืนทรายที่ดาหลา เดินโดยลำพังนั้น...จะค่อยๆถูกน้ำทะเลซัดสาดหายไป......หายไป ทุกอย่างดูเหมือนไร้ร่องรอย ....ธรรมชาติกำลังสอนใจดาหลา .....บำบัดเยียวยาให้ใจดวงงามพลิกฟื้นตื่นขึ้นมายอมรับ ความจริงของชีวิต อันแสนสับสนนี้........ คืนวันเดียวดายที่เกาะร้าง..ค่อยๆลบความระทมขมขื่นให้ใจจางหายจากบอบช้ำ......... ..........เสมือนคลื่นที่ลบรอยเท้าบนผืนทราย..................... ......ดาหลาเป็นลูกทะเล เกิดมาก็เห็นทะเลงามตรงหน้า.....และไม่ว่ายามเศร้า....หรือสุข ใจก็ร่ำร้องหาทะเล บางเวลาเมื่อดาหลา มีความรัก..ทะเลก็เป็นฉากรักอันงดงามตราตรึงใจ......... ดาหลาเคยใช้ทะเลเป็นพยานรักกับคนที่ดาหลารักปานชีวิต .....ท่ามกลางแสงจันทร์โลมไล้......... .............ทะเลต้องจันทรานั้นงามสุดจะบรรยาย....รัศมีจันทร์ส่องกระทบผืนน้ำ..ราวกับทาทาบด้วย เกล็ดเพชร แสงเงาเลื่อมพรายพราว..วิบวับ..วิบวับ....งามจนน่าไหลหลง............ ..........หนาวน้ำทะเล... กลับอุ่น เมื่อมีอ้อมกอดคนที่รักตระกองกอดใต้ฟองคลื่น...เล้าโลม.. ทั้งใจ..กาย..นุ่มนวล..อ่อนหวาน......... ในค่ำคืนแห่งความทรงจำอันงามงดนั้น..ทะเลช่างแสนงามจับตา ..จับใจ จนยากที่จะเลือนลืม ........แม้บางเวลาทะเลจะดูน่ากลัว ....ยามมีพายุร้าย....เหมือนชีวิตดาหลา......ที่ถูกพายุใจหอบพัด พาจนใจกระเจิงมาถึงที่เกาะแห่งนี้............... .....ดาหลาบอกให้เด็กนำเรือออกกลางทะเล.....เพื่อดำน้ำดูฝูงปลา......... โลกสีคราม....สวยสุดใจ......ฝูงปลามากมายหลายหลากสีแหวกว่าย..ราวไร้ทุกข์ร้อน....... โลกสีคราม มีมนต์สะกดใจของดาหลาให้..นิ่ง..เงียบงัน..สงบสุข....ล้ำลึก................ ฝนก่อตัวตั้งเค้า.......สายฝนบางเบาเริ่มพราวพร่าง.....เรือลำน้อยค่อยๆฝ่าฟองคลื่น บ่ายหัวกลับมายังเกาะที่ดาหลาเตรียมจะค้างคืน................ ..........ท่ามกลางสายฝนพรำ....ดาหลาหนาวสั่น.........ร่างกายที่หนาว..ยังไม่เท่าใจที่สะท้านเยือก ด้วยความอ้างว้างสุดใจ ......ท่ามกลางทะเลใจที่แสนระทมเปล่าเปลี่ยว....ร้างราผู้คนดังอยู่ลำพัง กับเรือน้อย ในทะเลจริงแห่งชีวิตที่กว้างใหญ่ไพศาลนี้................................. ...........น้ำตาปนกับสายฝน ดาหลาสะอึกสะอื้นร่ำไห้ราวจะขาดใจ................................ ทำนบน้ำตาพังทลายสิ้น..ในนาทีนั้น.....ด้วยใจที่สะเทือนไหวสุดจะทานทน....อีกต่อไป..... ..............ท่ามกลางเสียงครวญคร่ำของใจ พร้อม สายฝนพรำ...ดาหลาได้ยินเสียงเพลงจากท้ายเรือ.. ดังแว่วมา.....ประโลมใจ................ ...........รักก็เกม......ก็เกมอะไรสักอย่าง.....เจ็บช้ำครวญคราง...ไม่นานก็หาย........ ................................. ............................ ........................... สายพิรุณใส....ค่อยๆรินไหลผ่านใบหน้า..ราวแทรกซึมเข้าไปร่ำไห้ให้กับใจที่แหลกสลายยับ ........ดาหลาแหงนหน้าขึ้นปล่อยให้เม็ดฝนกระทบต้องใบหน้า..........ทุกๆหยดฝนพราวเตือนใจ ให้ดาหลา....มีสติ ...รู้ยอมรับความจริงของชีวิต.............. ...........ใช่แล้ว...รักก็เกม ...ก็เกม..อะไรสักอย่าง...เจ็บช้ำครวญคราง ไม่นานก็หาย............... ........ธรรมชาติจากสายฝนเย็นฉ่ำ..กำลังให้บทเรียนสอนใจดาหลาอีกบทหนึ่งของชีวิต............... ...............ดาหลาเอามือลูบหน้า....ลูบไล้ราวกับจะให้ความใสสะอาดของหยาดฝน..ช่วยชะล้างใจ ให้สดสว่างโดยพลัน.................. ................ม่านฝนเริ่มสร่างซา.....พร้อมเปิดม่านตาและม่านใจของดาหลา..ให้สว่างกระจ่างใส ไปพร้อมกัน.............. สายฝนในใจของดาหลาค่อยๆ..หยุดรินไหล.....ดาหลาได้ใจดวงเดิมที่แสนงามกลับคืนมา พร้อมพลังใจที่จะยอมรับความจริงของชีวิตว่า.........ชีวิต..มิได้เป็นดั่งฝัน....เสมอไป.................
22 มิถุนายน 2545 09:10 น. - comment id 57086
มอบให้นกตะวันผู้ที่รักธรรมชาติพอกันนะคะ ด้วยดวงใจค่ะ
22 มิถุนายน 2545 18:55 น. - comment id 57131
อ่านแล้วคิดถึงตอนไปทริปหน้าหนาวกับเพื่อนๆ
22 มิถุนายน 2545 19:32 น. - comment id 57135
เคยไปเขาใหญ่ครับ อ่า ...แต่ว่า ...ตื่นสาย เลยไม่ได้เห็นหมอก ..แหะ ๆๆ
23 มิถุนายน 2545 12:12 น. - comment id 57243
หมอกหนาระอาหนาวเหงาทรวง มองล่วงทิวเขาพนาล่าฟ้า อกไออุ่นออมแอมกายา ยืนเจรจาให้หมอกหนาเข้าใจ พี่ธีครับ ผมยังไม่คอยมีโอกาส แบบนี้เลย อยากหาเวลาไปบ้างจังครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
