๏ โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม พรายละเลื่อมรุ้งงามน้ำค้างฉาย ฉานกระพริบระยิบระยับรับลมชาย โชยพระพายพัดผ่านสะท้านสะเทือน สะท้อนเสียงเพียงแผ่ววะแว่วโสต เสียงอุโฆษคำละเมอเสมอเสมือน มาร้อยเรียงเสียงพร่ำรำพันเตือน ตนเขาเชือนเฉยห่างแล้วร้างเลย โอ้........อกหนอ หนออก...........ข้าฟกช้ำ ทุกข์.....เช้าค่ำ ค่ำเช้า..............เจ้าชาเฉย จุก.......ใจเจ็บ เจ็บใจ..............ไม่เสบย ใจ........พร่ำเผย เผยพร่ำ........คำระบม โบกสะบัดกวัดใบไหวกระเพื่อม พรายละเลื่อมรุ้งพร่าน้ำตาขม ขืนขื่นยืนฝืนสะอื้นกลืนระทม ถามสายลมจะเลือนช้ำ....ทำฉันใด ๚ ๛
22 มิถุนายน 2545 00:35 น. - comment id 57051
เป็นคืนค่ำดาวหมองจันทร์ร้องไห้ ลมใจร้ายเหตุใดจึงชาเฉย เคยพัดผ่านจูบไล้ใด้ชมเชย มาผ่านเลยพัดโบกบังฝังทั้งเป็น!
22 มิถุนายน 2545 05:00 น. - comment id 57063
^_^ เพราะมากๆๆๆค่ะ เหนือคำชม
22 มิถุนายน 2545 07:34 น. - comment id 57070
เพราะมาก
23 มิถุนายน 2545 23:48 น. - comment id 57336
สายลม วันนี้มี แต่คนช้ำ ซ้ำซ้ำรัก คนอกหัก ใจเป็นแผล แสนขื่นขม อยากมองเห็น ความสุข หายทุกข์ตรม วอนสายลม พาความช้ำ ปลิวหายไป ร้อยกรอง
28 มิถุนายน 2545 23:30 น. - comment id 58129
(o^___^o) อ่านแล้วประทับใจจังค่ะ