พ่อแม่
ฑิฬฤฒา
พ่อแม่ก็แก่เฒ่าจำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพานเพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจากเพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทานย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสารอย่ากล่าวขานไห้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัยคิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่าเพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอนครายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้งให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้ได้ใครเล้าช่วยปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยลเติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิดขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความหวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม่ที่ไกล้ฝั่งมีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไปทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง