อยากให้ตัวเองร้องไห้ ฟูมฟาย...กับความเสียใจ...เสียบ้าง จะได้รู้ ว่าไอ้สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ ที่เต้นอยู่ข้างในอย่างเบาบาง มีความรู้สึกกับเขาบ้าง....ก็ยังดี แต่นับวันยิ่งไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไร...กับหัวใจดวงเดิมดวงนี้ เหมือนความรู้สึกใดใด...ไม่ว่าเสียใจ...หรือยินดี ลดน้อยลงไปทุกที...จนกลัวว่านับจากนี้ จะไม่มีหัวใจ อะไรเก่าเก่า...หรือวันข้างหน้า มีแค่ความรู้สึกชินชา...ห่างไกลกับคำว่า...หวั่นไหว หรือฉันมีหัวใจไว้แค่เต้น...อย่างเช่น..คนมีลมหายใจ แต่ความรู้สึกเหมือนใครคนไหน ที่ไว้รักไว้เสียใจ...ฉัน...ไม่มี
19 มิถุนายน 2545 19:31 น. - comment id 56459
แสนอิจฉา คนที่มีหัวใจพิเศษ.... ไม่ก่อเหต ให้หดหู่ รู้ตัวไหม.? หัวใจเช่นนี้ ถ้ามีรัก ไม่หนักใจ เพราะห่างไกล จากหลงเพ้อ ละเมอเอย หัวใจที่เต้นไป ไม่ฟูมฟาย มีความหมาย คล้ายดอกไม้ รอวันเฉลย จะงดงาม จะหวานล้ำ นำชิดเชย ย่อมต้องเอ่ย.... ว่าดีกว่าดอกช้ำๆ..... ทำให้ระทม.....
19 มิถุนายน 2545 20:21 น. - comment id 56467
เพราะจังค่ะ ^^
19 มิถุนายน 2545 20:46 น. - comment id 56471
บางคนคงอยากเป็นอย่างนี้มั่ง
19 มิถุนายน 2545 22:38 น. - comment id 56497
ทำได้ไงเนี่ย....แต่อย่าไม่มีหัวใจไว้เพื่อให้คนดีดีนะค่ะเพราะการรักคนไม่มีหัวใจเนี่ยมันทรมานที่สุดเลยค่ะ^o^
19 มิถุนายน 2545 22:58 น. - comment id 56515
มีหัวใจไว้เพื่อเต้นอย่างเช่นคนมีลมหายใจ ไม่ได้มีไว้เพื่อรักเพื่อเสียใจอย่างใครใคร ทำยังไงนะจะเป็นแบบนี้ได้บ้าง
19 มิถุนายน 2545 23:22 น. - comment id 56529
อืม...บางครั้งเมื่อเราปวดร้าวมากๆก็จะกลายเป็น เจ็บชาจนถึงด้านชาในที่สุด ละอองน้ำ ถ่ายทอดออกมาได้ถึงก้นบึ้งของใจเลย
20 มิถุนายน 2545 16:06 น. - comment id 56696
อ่ะนะ.......กาดาษยังเปงกำลังใจให้ละอองน้ำเสมอนะ.......มะเจอตั้งนาน คิดถึงนะจ๊ะ
20 มิถุนายน 2545 18:55 น. - comment id 56725
ขอบคุณทุกคนนะ