ชีวิตล่องลอยไปไกลเกินฝัน ด้วยชีวิตห่างชั้นกั้นจุดหมาย มองไม่เห็นปลายห่างเพียงใด อยู่อย่างหวังพึ่งใจใครเมตตา ขันที่ถือมือที่ขอรอเศษเงิน ที่เหลือเก็บเป็นส่วนเกินของวันหน้า เพลงที่ร้องท่วงทำนองแห่งน้ำตา เติมสีสันคนผ่านมาได้สุนทรีย์ อาณาจักรกว้างใหญ่เกินใครคิด ท้องถนนรถติดชีวิตนี้ ร้อยฟุตบาทพันทางเท้าช่างเข้าที ไร้ชายคาก็ยังมีเสียงเพลงนำ ไม่มีเบิกโอทีมีแต่ขอ เพียงเฝ้ารอเมื่อไหร่หนอจะมืดค่ำ ข้าวจะตกถึงท้องซักกี่คำ อนาถจริงสิ่งที่ทำเพื่อแลกมา หากได้ยินเสียงเพลงแห่งท้องถนน นั่นแหละหนอความจนที่ตราหน้า บริจาคทานซักนิดคิดเมตตา เพื่อเสียงเพลงแห่งวันหน้าได้อิ่มใจ
burst 18 มิ.ย. 2545 12:56 น. - ID 16837 
721
1
0
18 มิถุนายน 2545 14:01 น. - comment id 56217
อืม...ถ้าเห็นขอทานที่พิการจะไม่รั้งรอที่จะบริจาคเงินเลยเพราะเพียงแค่เงินน้อยนิดของเราก็ช่วยต่อชีวิตพวกเขาได้อีกวัน
19 มิถุนายน 2545 15:44 น. - comment id 56402
แต่เค้ามองต่างมุมนะพี่โคลอน เค้าไม่สามารถช่วยคนเหล่านี้ได้หมดทุกคนหรอก เพราะงั้นเค้าไม่ให้ ไม่ใช่ใจดำนะ เป็นคนใจอ่อนขี้สงสารด้วยซ้ำ แต่...ตามความจริงในสังคม ระบบนี้มันเป็นแก๊งซึ่งถ้าให้เหมือนกับการสนับสนุน มีออกไม่น้อยที่ว่าเมืองไทยเป็นสวรรค์ของชาวเขมรทีเข้ามาขอทาน ความมีน้ำใจของคนไทย มันกำลังจะกลายเป็นดาบสองคมทำร้ายเราโดยไม่ตั้งใจ การช่วยคนด้วยการให้เป็นสิ่งที่ดีแต่จะดีระยะยาวถ้าทำให้คน ๆ นั้นรู้จักช่วยตัวเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
