หน้าส่วนตัว
จากต้นตอ เติบโต โผล่ผลิดอก
สีสันบอก ตามเถาว์ เผ่าไพรสณฑ์
จากแม่พ่อ ก่อกำเนิด ชีวิตคน
พรรณโสภณ ชนชั้น ตามวรรณวงศ์
ดอกตูมเล็ก เรียงราย พรูพรายพรั่ง
ชูช่อยัง อ่อนไหว ไร้พิษสง
ดั่งเด็กน้อย ด้อยความคิด จิตซื่อตรง
ไม่อาจอง มิคงมั่น ผันแปรไป
เมื่อเหมันต์ ผันผ่านมา บุผาบาน
พร้อมไพศาล แสงระพี สาดสีใส
เปรียบเป็นคน พร้อมอยู่ สู้พวยภัย
ด้วยจิตใจ ใฝ่ฝัน มั่นทุกครา
ยามลมแรง แสงแดดกล้า พายุร้าย
มีมากมาย ศัตรู คู่บุหงา
อุปสรรค ย่อมมีอยู่ คู่ชีวา
ทั้งอำนาจ วาสนา พาผจญ
บุผาชาติ มีมากมาย หลายชนิด
งามวิจิตร ที่ควรค่า พนาสณฑ์
มนุษย์ชาติ ชั่วดี มีปะปน
วิญญูชน ที่ควรคู่ พสุธา
ท้ายที่สุด บุษบา ร่วงลาหล่น
เคยวิมล ประดับไว้ ให้พงสา
เราทุกคน หนีไม่พ้น มรณา
เคยสร้างพา สิ่งใด ให้จดจำ ?
ฟ้าคำราม 17 มิ.ย. 2545 21:15 น. - ID 16806 
907
3
0
17 มิถุนายน 2545 21:41 น. - comment id 56097
เก่งมากเลยละนะที่เปรียบเทียบได้อย่างนี้
17 มิถุนายน 2545 21:46 น. - comment id 56099
เยี่ยมมากครับ ...เข้าใจเปรียบเทียบ
17 มิถุนายน 2545 23:42 น. - comment id 56130
แวะมาชื่นชมความงามของบทกวี และความเสรีของความคิด ด้วยจิตชื่นชม
18 มิถุนายน 2545 18:32 น. - comment id 56249
เยี่ยมจริงๆค่ะ
20 มิถุนายน 2545 13:59 น. - comment id 56641
เปรียบเปรยกระทบกระเทียบได้เห็นจริงดีจังจ้า
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
