Tomorrow I will take a bus and see Things that never change In that place where all People come for changes. It will take me hours in that place To find something I dont want. I never know what I want In any place at all. Things are like chances I have Countless and slippery. Music for an afternoon coffee Cards for an undelivered address Clothes for one season A cap to hide from open space A telescope for a probable world A bench far from smoke& cigarette A seat turning away from other passengers A plate of Thai food full of American tastes A book written by a stranger People simply see a Miss passer-by. I wonder why they never stop coming into my life, a little space. I cant let anybody stay here. They cant Give me what I want but a change. Had any of them filled me, I would have been home Peaceful and passionless.
16 มิถุนายน 2545 10:34 น. - comment id 55851
อืม ระวังรถเมล์มาแล้ววิ่งขึ้นไม่ทันนะ (เพราะก้มหน้าก้มตาเขียนกลอนอยู่) อิอิ
16 มิถุนายน 2545 11:52 น. - comment id 55855
อิอิ...รอคันต่อไปก็ล่าย...
16 มิถุนายน 2545 15:17 น. - comment id 55870
อิอิอยากไปด้วยจัง
16 มิถุนายน 2545 18:59 น. - comment id 55905
^_^ เคยเป็นเหมือนกัน หลัง รร. เลิก เดินมารอรถเมล์ ตรงสยาม นานมากๆๆๆ รถไม่มา พอมาทีก็แน่น เลยนั่งเขียนกลอนที่บันได
20 มิถุนายน 2545 14:11 น. - comment id 56651
^_^